Ο Δημήτρης Ξανθάκης είναι βετεράνος λαϊκός ερμηνευτής με μεγάλη θητεία στη διασκέδαση και τη δισκογραφία. Έλαμψε στη δεκαετία του ’70 σαν τραγουδιστής της σχολής Καζαντζίδη σημειώνοντας δυνατές επιτυχίες και πρωταγωνιστώντας σε ονομαστά νυχτερινά κέντρα, συνεργαζόμενος με κορυφαία ονόματα. Ποιος δεν άκουσε για τις νύχτες στο «Stop» στην Πέτρου Ράλλη και για σουξέ σαν τα: «Χείλη κόκκινα βαμμένα όχι πια», «Εγώ μπεκρής κι εσύ κρασί», «Η κούκλα» κ.ά. Όποιος είχε την τύχη να τον απολαύσει Live έχει διαπιστώσει από πρώτο χέρι την ξεχωριστή πάστα της φωνής του και την αγαπητή προσωπικότητά του. «Γεράκι» της πίστας με έντονα χρώματα από Στέλιο αλλά και Μανώλη στο μέταλλό του, και στιβαρά αλά Στράτος πατήματα. Ο τρόπος ερμηνείας του Δημήτρη Ξανθάκη σπανίζει πλέον στις μέρες μας. Είναι αυτός του κλασικού λαϊκού τραγουδιστή των προηγούμενων δεκαετιών που όμως εξακολουθεί να έλκει ακόμη και σήμερα στις εμφανίσεις του, τους μερακλήδες ακροατές ανεξαρτήτου ηλικίας.

Στίχοι: Κώστας Καραγεώργης
Μουσική: Κώστας Καραγεώργης
Άλμπουμ: ΞΑΝΘΑΚΗΣ Νο1 1977

Προτιμότερο τα χείλη στον καθρέφτη
να κολλήσω μόνος μου να φιληθώ
παρά χείλη ξένα πάλι να φιλήσω
όχι όχι πάλι δε θα προδοθώ

Χείλη κόκκινα βαμμένα όχι πια
αγκυλώνουν σαν τα τριαντάφυλλα

Τό `χε η μοίρα μου γραμμένο να περάσω
της αγάπης το κανάλι το πικρό
να γευτώ της προδοσίας την οδύνη
απ’ τα χείλη που μου λέγαν σ’ αγαπώ

Χείλη κόκκινα βαμμένα όχι πια
αγκυλώνουν σαν τα τριαντάφυλλα...
________________________________________

свернуть