ԹԻԹԵՌՆ ՈՒ ՈԶՆԻՆ
ՀԵՂԻՆԱԿ՝ ՄԱՐԻՆԵ ԴԱՎԹՅԱՆ
ԿԱՐԴՈՒՄ Է՝ ՄԱՐԻՆԵ ԴԱՎԹՅԱՆԸ
ՏԵՍԱՀՈԼՈՎԱԿԸ՝ ՄԱՐԻՆԵ ԴԱՎԹՅԱՆԻ
Ոզնին անտառում մի թիթեռ տեսավ,
Քնքուշ գույներով նրա զմայլվեց,
Այն է՝ ուզում էր գովել թիթեռին,
Երբ նա լուռ եկավ, իր քթին փարվեց։
Ոզնին ապշահար թիթեռին նայեց`
Ինչքա՜ն սիրուն ես թիթեռնիկ քնքուշ...
Հետո թռչկոտեց` ուրախ, երջանիկ,
Չքնաղ թիթեռին համբուրեց անուշ։
Թիթեռը ոզնուն նոր աշխարհ տարավ`
Վառ ծաղիկներով մի չքնաղ այգի,
Ոզնու փշերն էլ ծաղիկներ դարձան
Ու հմայեցին թիթեռին անգին։
Այսպես երջանիկ թիթեռն ու ոզնին,
Չնկատեցին` օրը ոնց անցավ,
Իրարով տարված՝ նույնիսկ չզգացին,
Ինչպես արևը թողեց հեռացավ։
Գիշեր է հիմա, աստղերն են փայլում,
Լուսինն է ասում բարև աշխարհին,
Լոկ մի ոզնի է մնացել արթուն,
Թիթեռին գրկած՝ լալիս դառնագին։
Դարձել է ոզնին մի փշե գնդակ,
Թիթեռին ամու՜ր սեղմել է կրծքին,
Ասում է սիրո խոսքեր ուշացած...
Ա՜խր, թիթեռը մի' օր կյանք ունի։
Ասում են, ոզնին փշե գունդ դարձած`
Ծաղիկների մեջ այդպես էլ մնաց,
Նրանց բուրավետ շղարշի ներքո
Իր թիթեռնիկին շատ ամուր գրկած…
