Στίχοι: Παυλίνα Βουλγαράκη
Μουσική: Παυλίνα Βουλγαράκη
Λαβύρινθους που φτιάχνουμε
ή που μας επιβάλουνε
και τρέχουμε από δαίμονες,
ιδέες έμμονες κι ανθρώπους.
Μας τρώει κάτι μέσα μας
και χάνουμε τη μπέσα μας.
Κι αυτοί που δεν αντέξαμε και καταρρεύσαμε στα ψεύτικα του κόσμου,
Οι πιο ακριβοθώρητοι,
σκληροί, σχεδόν αόρατοι
μπορέσαμε να γίνουμε,
για να μείνουμε ο καθένας ο εαυτός του.
Τι κι αν δεν μου μιλάς πια,
τι κι αν δεν έχω ούτε εσένα,
είμαι κι εγώ που δεν τα λέω σε κανένα.
Τι κι αν δεν μου μιλάς πια,
τι κι αν δεν έχω ούτε εσένα
να δίνεις σάρκα σε νοήματα χαμένα,
με ένα βλέμμα.
Τη γαλήνη ψάχνουμε,
μεγάλη λέξη άκου με
και πάμε τρέχοντας,
έχοντας για όλα συγχωροχάρτι.
Κι αν βρίσκαμε το θάρρος μας
να διώξουμε το βάρος μας
και σ' ό,τι ονειρευόμαστε να μη φοβόμαστε.
Να η καρδιά μου, παρ' τη.
Ας το κάνουμε για χάρη μας,
τιμή μας και καμάρι μας,
ό,τι έχουμε να δώσουμε
κι ας παραδώσουμε άοπλα την αγάπη.
