504km
Hatemost:
Boom tarara, bless up,
οι δρόμοι φωνάζουν πες τα,
στη χώρα που δεν έχουν μπέσα,
κρύβονται όλοι μέσα.
Νομός Αττική, η έδρα,
βράδυ φώκα νέγρα,
σου πίνουνε πάλι το αίμα,
αν δε με πιστεύεις, πέρνα.
Έχω μήνυμα κι οδηγώ στην ευρώπη,
ξέρω από παιδί μυστικά για τη νιότη,
κάνω μαγικά και στα μέτρα σε γδύνω,
κοίτα το menu, τον καρπό που αφήνω.
Δίνω πάλι μουσική, μυστική, μισητή,
γιατί σου ‘πα από παιδί, το ‘χω δει,
τα ‘χω πιει,
από τότε Ρου Του Μου, ΒΠ είναι τρικ,
μπαίνουμε μες στην ελίτ κι είναι street,
είναι street, είναι street.
Μάτια καλυμμένα,
πάνω στην οθόνη τους κολλημένα,
παιδιά που έχουν βγει από άλλη γέννα,
εδώ παίρνει φωτιά πάλι η πένα.
Δείχνω τι σημαίνει mc γαμημένα,
είστε όλοι μαζί για φέρμα.
Τα παιδιά που έχουν βγει απ’ άλλη γέννα,
εδώ παίρνει φωτιά, φωτιά, φωτιά, φωτιά.
Οι άνθρωποι δεν είναι αληθινοί,
στο κεφάλι πιστόλι και η μάνα θρηνεί,
γιατί η χώρα με λέει παραβατικό,
έξω βάλε τη στολή σου γίνε το αφεντικό… με το κράτος και μ’ όργανα κυνηγητό,
με το κράτος και μ’ όργανα κυνηγητό.
Άσαρκος:
Είπανε θα πέσουμε,
Βου Που,
φέρνω τα κουπλέ μου,
τύμπανα πολέμου παίζουνε.
Είπανε θα φύγουμε,
Βου Που,
έχουμε επιστρέψει και για πάντα θα μείνουμε,
στίχοι που μολύνουνε,
είπανε θα πέσουμε,
είπανε θα φύγουμε,
ήρθαμε ν’ αντέξουμε και το κεφάλι σκύβουνε, σβήνουνε, λήγουνε,
ήρθαμε να καταστρέψουμε,
συνεχίζουμε.
Είπανε θα πέσουμε,
Βου Που,
φέρνω τα κουπλέ μου,
τύμπανα πολέμου παίζουνε.
Είπανε θα φύγουμε,
Βου Που,
έχουμε επιστρέψει και για πάντα θα μείνουμε,
στίχοι που μολύνουνε,
είπανε θα πέσουμε,
είπανε θα φύγουμε,
ήρθαμε ν’ αντέξουμε και το κεφάλι σκύβουνε, σβήνουνε, λήγουνε,
ήρθαμε να καταστρέψουμε,
συνεχίζουμε.
Αθήνα η γη μου,
εδώ που μεγαλώνω,
μεγαλώνει το παιδί μου,
ακούνε τη φωνή μου τα παιδιά σου,
ακούνε την οργή μου τ’ αυτιά σου.
Δεν ακολουθάμε τη γραμμή του τσάτσου,
δε φοράμε τη στολή του μπάτσου.
Αποστολή μου η ροή μου να σε πάρει μαζί μου,
έλα κοντά μου, να ‘ρθω κοντά σου, ετοιμάσου για λήξη ονείρου.
Η μέση της ερήμου εδώ,
η θέση μου είναι να σε βρω,
στο τραπέζι παίζει το μυστικό…
δείπνο μουσικό.
Πριν ο κόκορας, εδώ,
να λαλήσει τρεις,
εγώ στο ψαχνό χτυπώ κι ενώ
δολοφονώ και το δίνω κι ωμό.
Τώρα δεν υπάρχει προδότης,
ώρα μηδέν, εκατό τοις εκατό της ικανότης,
από μένα σε μικρόφωνα η κυματομορφή μου,
είναι κάτι που κομμάτι κομμάτι ενώνεις,
άκρη κάνω κάθε δάκρυ,
εδώ που η μορφή μου έχει πύρινη γλώσσα κι αφήνω στάχτη…
όπου φωτιά και καπνός, ουρανός,
εκεί ταξιδεύω και φως υπάρχει.
Είπανε θα πέσουμε,
Βου Που.
Είπανε θα φύγουμε,
Βου Που.
Είπανε θα πέσουμε,
Βου Που.
Είπανε θα φύγουμε,
Βου Που.
12ος:
Λοιπόν μουνόπανα,
ό,τι είπα το ‘κανα,
λίγο πριν ακουστούν εξ επαφής τα κοντόκαννα,
πυροβολάμε το κράτος,
αν δεν το κατάλαβες, είναι ληστεία,
όλοι κάτω.
Μάτια θυμωμένα,
πρόσωπα καλυμμένα,
ραπάρουμε λυσσασμένα,
πουτάνες έχουμε θέμα,
όρθια μα κοιμισμένα,
με στέμμα το ψέμα,
δεν είμαι σαν εσάς μαλακισμένα,
τον πούλο.
Οργισμένα νιάτα,
εμείς δε σπάμε πιάτα,
θέλουμε το κεφάλι του Κυριάκου στην πινιάτα.
Νόμος, τρόμος, φόβος, φράγκα,
σκύψε και βολέψου νεοέλληνα μαλάκα.
Σκάνε οι ζουλού, σκάνε οι ζουλού,
12 και Βου Που,
φέτος κάνουμε ντου,
με φιτίλι και βενζίνη σε μπουκάλι cardhu,
θα τους φάνε οι γορίλες και οι λύκοι.
Πυροβολάμε με style,
τους θέλουμε στα γόνατα,
boom biddy bye bye,
ποιος νοιάζει που το παιδί σου πεινάει
κι όταν βγαίνει ν’ αντιδράσει το γουρούνι βαράει.
Αδερφέ μου οι ζωές μας δε μετράνε,
μας θέλουνε θυσία, τα νούμερα να πουλάνε,
θέλουν κλωτσομπούνια,
πούτσα, ξύλο και καράτε,
άντε και γαμήσου Πορτοσάλτε, ρουφιάνε.
Είμαι με την ιδέα, όχι με το χρώμα,
όχι άλλο αίμα ποτισμένο στο χώμα,
συναγερμός, συναγερμός,
η αγάπη και η αλληλεγγύη ψάχνουν το φως.
Η βία έχει γίνει πολιτισμός,
ο πόλεμος ψυχολογικός,
ξύπνα επιτέλους απ’ το ψέμα που τρως,
γιατί αύριο, ίσως φίλε, να ξυπνήσεις νεκρός, τέλος.
Άσαρκος:
Είπανε θα πέσουμε,
Βου Που,
φέρνω τα κουπλέ μου,
τύμπανα πολέμου παίζουνε.
Είπανε θα φύγουμε,
Βου Που,
έχουμε επιστρέψει και για πάντα θα μείνουμε,
στίχοι που μολύνουνε,
είπανε θα πέσουμε,
είπανε θα φύγουμε,
ήρθαμε ν’ αντέξουμε και το κεφάλι σκύβουνε, σβήνουνε, λήγουνε,
ήρθαμε να καταστρέψουμε,
συνεχίζουμε.
Είπανε θα πέσουμε,
Βου Που,
φέρνω τα κουπλέ μου,
τύμπανα πολέμου παίζουνε.
Είπανε θα φύγουμε,
Βου Που,
έχουμε επιστρέψει και για πάντα θα μείνουμε,
στίχοι που μολύνουνε,
είπανε θα πέσουμε,
είπανε θα φύγουμε,
ήρθαμε ν’ αντέξουμε και το κεφάλι σκύβουνε, σβήνουνε, λήγουνε,
ήρθαμε να καταστρέψουμε,
συνεχίζουμε.
ΒΗΤΑΠΕΙΣ: [ Ссылка ]
[ Ссылка ]...
- 12: [ Ссылка ]
- Α: [ Ссылка ]
- H: [ Ссылка ]
- V: [ Ссылка ]
Artwork: Painciler
[ Ссылка ]
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση (upload) από οποιονδήποτε άλλο χρήστη του YouTube.
All Rights Reserved.
