Słowa i muzyka - Michał Adamowicz

Są szlaki, którymi iść musisz sam
Nieuniknione gdy celem jest szczyt
Mijasz drogowskaz i mijasz mit
Własnym wierzeniom zadany kłam

Będziesz błądzić i pytać którędy iść
Lecz po tych co ciebie o drogę pytali
Po tych co tobie pomnik stawiali
Poznasz, że tym co odpowiedź ma, masz być ty

Więc idź i jeszcze z drogi pozdrów tych
Którym życie ze strefy komfortu nie kazało nigdy wyjść
Może lepiej im tak
Lepiej bez sparzeń i ran
W gęstwinie dat
Szarych bezpiecznych dni

Ścieżką którą wytyczasz sam
W głębokim śniegu na sam szczyt
Mijasz drogowskaz i mijasz mit
Własnym wierzeniom zadajesz kłam

Pod powierzchnią burza, sztorm
Lecz tafla nie tknięta zmarszczką fal
Myśl sama nie przebije się przez mury, przez stal
Lecz powiedział ktoś mądry, że
To do czynu pierwszy krok

свернуть