Չարը չի կարող մարդուն վնաս տալ, եթե մարդն ինքը թույլ չտա: Հիշու՞մ էք դևերը եկան ու Տեր Հիսուսից ԱՐՏՈՆՈՒԹՅՈՒՆ ուզեցին խոզերի մեջ մտնելու համար (Մթ. 8:28-34): Նրանք առանց արտոնության չեն կարող ՆԵՐՍ մտնել: Մենք պաշտպանված ենք: Բայց երբ Աստծու խոսքը չպահելով սխալներ ենք գործում, ապա մեր սեփական կամքով բացում ենք մեր դարպասը և դևերին հրավիրում ներս: Նրանք էլ գալիս են ու մեր միտքն ու հիշողությունը լցնում հպարտությամբ, նախանձով, փառասիրությամբ, աշխարհասիրությամբ... որ՞ն ասեմ: Ու սկսվում են կռիվները, լարումներն ու ներքին տառապանքը: Մարդուն հանգիստ չեն տալիս: Հավատացեք, միայն Հիսուսը կարող է այդ «կպչուն մտքերին» դուրս հանել մարդու միջից: Բայց եթե դուք դրանից հետո, էլի Տեր Հիսուսին դուրս անեք ձեր հիշողությունից ու հետևեք ձեր սեփական կրքերին ու չար ցանկություններին, դրանք էլի կգան: Ու ավելի շատվորով կգան: «Եվ այդ մարդու վերջը լինում է աւելի վատ, քան առաջ էր... » (Մտ 12:41):
Դե բարի օր բոլորիդ: Եկեք այնպես ապրենք մեր օրերը, որ կամա թէ ակամա չարի առաջ դուռ չբացենք, նրան արտոնություն չտանք, որ կեղեքի մեր կյանքրը: Աստված օրհնի բոլորիդ:
(Սիրելի բարեկամ, օգնեք տարածել Աստուծո Խոսքի մասին այս էջի ձայնագրություններն ու դուք էլ կմասնակցեք Ավետարանելու սուրբ գործին: Մի փոքրիկ նվիրատվությունն այստեղ [ Ссылка ] կօգնի Ավետարանը հասցել ավելի շատ մարդկանց, որի կարիքն այնքան կա:)
