Koca bir nesli masallarıyla büyüten adile teyzemiz o bizim… küçücük yaştaki oğunu kaybetmiş,, hayataını sanata adamış, yüzlerce filmle keh güldürüp kah ağlatmış, ömrünü sinema için harcamasına rağmen bu dünyadan borçlu göçüp gitmiş hafize anamız… evet adile naşit’ten bahsediyorum.. Abdülhamit han’ı güldüren, ibiş karakterinin yartıcısı naşit özcan’ın kızıydı o.. anne tarafından ermeni baba tarafından rumdu… yedi göbekten tiyartocu bir neslin evladıydı. Asıl adı adele soyadı özcandı. Yani selim özcanîn 17 haziran 1930’da doğan kız kardeşiydi… o doğduğunda babası nasşit bey en popüler dönemlerini yaşıyordu. Adile’yse tiyatronun içine doğmuş, mutlu bir çocuk oluvermişti. Babası naşit bey hep neşeliydi çocuklarıyla fazlasıyla ilgiyidi. Onlara bir şeyler öğretmenten keyif alırdı. Adile de babasına pek düşkündü… geçen yıllar içerisinde sessiz sinemanın yükselişi ve tiyatroya olan ilginin azalması naşit beyin maddı durumunu kötüleştiremeye başladı ama yüzlerindeli neşe hiç eksilmedi. Ta ki 10 kasım 1938e kadar. Adile ilk kez o gün gördü babasını ağlarken… Ata'nın göçüşüyle birlikte eski günlerine dönemedi bir daha Naşit Bey... Elinde avucunda ne varsa eridi gitti. O çok sevdiği dillere destan gardrobunu sattı sonra evdeki eşyaları birer birer elden çıkardı çocuklarına bakabilmek için. Bu duruma daha fazla dayanamayan Naşit Bey'in kalbi durdu ve hayata gözlerini kapattı, arkasıda gözü yaşlı iki çocuk bırakarak… naşit beyin ölümüyle birlikte kalan borcaları ödemek için Adelenin annesi Amelia hanım meze yaparak meyhanelerde satmaya başladı. Abisi selimse bir kaportacının yanında iş buldu. Adeleyse tekstil atolyesinde çalışmaya başladı ancak içindeki tiyatro ateşi günden güne büyürdü. Abisi selimle birlikte iş çıkışlarında tiyatroya gittiler ve bazı günler tiyatro kapılarında sabaladılar. 14 yaşında okulu bırakmak zorunda kaldı adele. Çünkü hayatta kalmak mücadele etmek zorundaydı. Ama o zamanlarda hayatını değiştirecek bir olay yaşandı. Babasının sahne arkadaşlarının yardımıyla İstanbul Şehir tiyatrosu çocuk bölümüne girebildi. Sinema dünyasını güldüren babasının yansıması olarak sahnelerde yer almaya başladı. Adı Adele Soyadı özcan olmasına rağmen babasının adınu kullandı ve adı artık adile naşit oldu.Kısa boylu hafiften ton ton biraz da çarpık bacaklıydı Adile. Bunun kompleksini hayatı boyunca yaşadığını söylese de gülücükleri yüzünden hiç eksik olmadı. Bir gün tiyatro sahnesinde o dönemleri usta oyuncusu Şevkiye May'la karşılaştı. Şevkiye May adileye bu kısacak boyun çarpık bacaklarınm ve biçimsiz suratınla tiyatro sahnelerinde başarılı olamazsın sen git tekstil atolyesinde çalışmaya devam et, yol yakınden dön der... Ama adile inatçıydı vazgeçmedi. Henüz 14 yaşındayken hayatını değiştirecek bir fırsat doğdu. Bir oyunda anne rolünü canlandıracak kadın rahatsızlandı ve adileye makyaj yapılarak yaşlandırdılar onu .14 yaşında ciddi bir rol için sahneye sürüldü. O 14 yaşındaki kız çocuğu anne rolünü öylesine içten ve samimi oynadı ki izleyenlerin ağzı açık kaldı. Daha sonraysa fuar yıldızı oyununda canlandırdığı düttürü leyla karakteriyle herkesin dikkatini bir kez daha çekti. Şevkiye maysa bu gördüklerine inanamadı ve adile naşitin yanına gidip ona söylediği her şey için ondan özür diledi. Samimiyetiyle içtenliğiyle güleryüzü ve içimizi ısıtan ses tonuyla sadece güzel kadınların sahnelerde başarılı olabileceği izlenimini de ortadan kaldırdı. Muammer karaca tiyatrosunda yakaladığı başarılardan sonra artık farklı bir adım atmanın zamanının geldiğini düşünür. 1948 de adile artık 18 yaşına gelmişken aziz basmacı ve vahi özle birlikte kurdukları bir tiyatro grubuyla birlikte turnelere çıkmaya başladı. Bu birliktelik 3 yıl kadar devam etti. adile naşit artık tiyatro sahnelerinde de en çok görülmek istenen biri haline geldi. Sinema dünyasının onu keşfetmemesi de imkansızdı tabi… 1947 yılında yara filmiyle ilk sinema deneyimini de yaşamış oldu.bu filmin ardından hayatının dönüm noktası olan bir projeye dahil oldu…. 1948 yılında lüküs hayat’la büyük bir çıkış yakaladı. Takvimler 1950’yi gösterirken adile bu kez aşkla tanıştı. Kendisinden 20 yaş büyük ziya keskinere kaptırdı gönlünü, o da kendisi gibi oyuncuydu. Hiç zaman kaybetmeden o yıl evlendiler.

Ziya bey çok iyi geldi ona. babasının ölümü yoksulluk ekstil fabrikaları açlık bunları düşünmekten uzaklaştı artık... çok sevdiler birbirlerini ve aşklarının yvesi, biricik oğulları Ahmet meyvesi 1952 yılında dünyaya geldi. Adile hem sahnelere çıkıyor hem sinemada boy gösteriyor hem de biricik oğlu ahmetle ilgileniyordu. Ahmet büyüdü okullu oldu herşey güzel gidiyor derken mutlu ailenin üzerine ilk gölge ahmet 2. sınıftayken düştü. Ahmetin rahatsızlığı üzerine hastaneye gittiklerinde kalbinin doğuştan delik olduğunu öğrendiler. Ahmet okula gidemedi, dışarıdan sınavlara ortaokul yıllarına kadar gelebildİ.
#AdileNaşit #MünirÖzkul #Yeşilçam

свернуть