29. koncert Studia Piosenki Teatru Polskiego Radia p.t. "Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał" z piosenkami Skaldów. Scenariusz i reżyseria: Janusz Gast

Odwiedź moją stronę: [ Ссылка ]
Instagram: [ Ссылка ]

Zapraszam serdecznie do wysłuchania kolejnego już 29. koncertu Studia Piosenki Teatru Polskiego Radia. Koncert odbył się 26 stycznia 2019 i dedykowany był piosenkom autorstwa Andrzeja i Jacka Zielińskich (Skaldowie). Piosenki do utworów Skaldów śpiewali będą niezwykle uzdolnieni aktorzy i piosenkarze młodego pokolenia, do koncertu zaprosiłem: Martyna Kasprzycka Julia Mika Julita Wawreszuk Maksymilian Łapiński Łukasz Gocławski

Scenariusz i reżyseria: Janusz Gast
Kierownictwo muz., aranże: Marcin Partyka
Akompaniament: zespół The Jobers

Skaldowie powstali w Krakowie latem 1965 roku z inicjatywy braci Andrzeja (śpiew, fortepian, organy Hammonda) i Jacka (śpiew, trąbka, skrzypce) Zielińskich. Uprawiane gatunki muzyczne to m.in. klasyczny rock, rock progresywny, folklor góralski, rock'n'roll, jazz, big-beat oraz muzyka pop. Założycielami grupy byli: Andrzej Zieliński (kompozytor większości repertuaru), Jacek Zieliński oraz Zygmunt Kaczmarski, Janusz Kaczmarski, Feliks Naglicki i Jerzy „Kuba” Fasiński. Nazwa zespołu nawiązuje do postaci nadwornych poetów w historycznej kulturze skandynawskiej – skaldów.

*** ** * ** *** ** * ** ***

Na te słowa czekamy jak na stacje spóźnione
Na dziewczyny czekamy, na dziewczyny zamglone
Wiatr nam okna zamyka, zatrzaskują się bramy
Ktoś się nocą przemyka za człowieka przebrany

Nie domykajmy drzwi, zostawmy uchylone usta
Może nadejdą sny, zapełni się godzina pusta
Nie domykajmy drzwi, może niebieski motyl wleci
Czekajmy na ten świt, może nadzieja nas oświeci
Nie domykajmy drzwi, zawróćmy porzucone słowa
Nie domykajmy drzwi, może zaczniemy żyć od nowa
Może zaczniemy żyć od nowa, może zaczniemy żyć...

Ktoś się nocą przemyka za człowieka przebrany
Jeszcze tylko muzyka, jeszcze sobie zagramy
Świat się wokół kołysze, bije serce kamienia
Szukam wstążki dla ciebie, dla ciebie, ptaka i ocalenia

Nie domykajmy drzwi, zostawmy uchylone usta
Może nadejdą sny, zapełni się godzina pusta
Nie domykajmy drzwi, może niebieski motyl wleci
Czekajmy na ten świt, może nadzieja nas oświeci
Nie domykajmy drzwi, zawróćmy porzucone słowa
Nie domykajmy drzwi, może zaczniemy żyć od nowa
Może zaczniemy żyć od nowa, może zaczniemy żyć od nowa
Może zaczniemy żyć od nowa, może zaczniemy żyć od nowa.

свернуть