Şirkden ya’nî küfrden, ya’nî îmânsızlıkdan sonra, en büyük günâh, bid’at i’tikâdında olmakdır. Bu sapık ve bozuk i’tikâdın aksine, (Ehl-i sünnet vel-cemâ’at) i’tikâdı denir. Allaha îmândan sonra, ibâdetlerin, üstünlüklerin en kıymetlisi, Ehl-i sünnet i’tikâdında olmakdır. Ehl-i sünnet demek, i’tikâdda ve söylemekde ve her işde ve ibâdetlerde ve insanlara karşı yapılan işlerde, Muhammed aleyhisselâmın sünnetine, ya’nî yoluna ve Eshâb-ı kirâma ve Tâbi’înin ve dahâ sonra gelen Ehl-i sünnet âlimlerinin “radıyallahü teâlâ anhüm ecma’în” icmâ’ına, ya’nî söz birliğine uymakdır. Bunların yolunu, fıkh ve ilmihâl kitâblarından okuyup öğrenmek lâzımdır
