Tikə-tikə tökülərsən, bitərsən,
hər addımda bir tərəfin ovular.
Parça-parça yoxa çıxar varlığın,
cismin yerdən, ruhun göydən qovular.
Nə doğmalar xəbər tutar, nə yadlar,
bax beləcə, ilim-ilim itərsən.
Sükutun da, fəryadın da duyulmaz,
hissə-hissə, dilim-dilim itərsən.
Əllərinlə yoxlayarsan özünü,
çimdikləyib, cırmaqlayıb durarsan.
Ovuc-ovuc qopararsan saçından,
yumruğunu dizlərinə vurarsan.
Lənət olsun, ağrı çəkməz heç yerin,
hiss etməzsən ayağını, başını.
Daha sənə hansı ağrı batar ki?
Hansı ağrı düyünləyər qaşını?
Özündən də üzüləcək əllərin,
bir kəndirə boyun çatmaz, öləsən.
Yuxularda baş qatarsan, bədənin
döşəklərə qırış salmaz, biləsən.
Bir quş qaçmaz ayağının səsindən,
bir it hürməz küçələrdə kölgənə.
Kimsə görməz, kimsə bilməz, beləcə,
öz evində çəkilərsən sürgünə.
Yaşa adam, yaşa hara qədərsə,
bu sürgün də keçib gedər, ölərsən.
Gələn dəfə şansın olsa dünyaya,
ya bir balıq, ya quş kimi gələrsən.
Şeir : Orxan Bahadırsoy
Səsləndirən : Tural Əhməd
