Petrit Ruka

– hua nga populli-

Kam një lëmsh në zemër,
E s’di kujt t’i rënkohem,
T’ju rënkohem maleve,
Zënë e më largohen.
Mjegull vënë përpara,
Sytë më qorrohen….

T’ju rënkohem grave,
Gratë zbukurohen,
Tek vitet e mia,
Këmbët u pengohen,
Në prag të mëshirës,
Zemrat u ngat’rrohen…

T’ju ankohem këngëve,
Këngët hidhërohen,
Sa shtrohen mbi letër,
Zënë e vjetërohen,
Si plakat në dimër,
Nxijnë dhe sterrohen…

T’ju rënkohem shokëve,
Shokët më rrallohen,
Të gjithë ndrrojnë adresat,
Në varreza shtohen.

O ky lëmsh në zemër,
E di,…do helmohem…
T’i ankohem zemrës,
Lëmshi më zmadhohet,
Si qebap kafeje,
Mbi zjarr rrotullohet.

T’i ankohem vdekjes,
Veç ajo gëzohet,
Si vejushë e djegur
Zë e më afrohet,
Me mua të gjorin,
Vdes që të martohet…

Kam një lëmsh në zemër,
Po kujt i besohet…

свернуть