“Τσονάκια μου ο πόνος μου μεγάλος!😭Έμεινα ορφανός πάνω σ' αυτή την πλάση! Έχασα την μανουλίτσα μου, την Ανδρομαχούλα μου! Στο φτωχικό μας σπιτάκι στα Τρίκαλα υπάρχει ερημιά, λίγο πιο πέρα η καρεκλίτσα της και το κρεβατάκι της άδειο! Που να πάω να την δω, που να πάω να την βρω; Μαμάααα!!! φωνάζω... και ο ήχος της φωνής μόνος στέκει στο κενό και απάντηση δεν παίρνει από την ανταπόκριση της μάνας... "Τι θες γιεμ και φωνάζεις έτσι;" "Πείνασες και θες να φας;" "Σε πείραξε κανείς εγώ να τον μαλώσω;" "Έχεις λεφτά; Πάρτα!!! Μου φτάνουν εμένα αυτά γιατί έξοδα δεν έχω!!!"
Αχ βρε μαμά, αχ βρε μανούλα μου που είσαι; Έστω λίγο να σε αντικρίσω και να σου πω πόσο μου λείπεις... !!! Το κλάμα μου, τώρα, με πηγαίνει σε εκείνο το πρώτο κλάμα του μωρού που υπήρξα και την πρώτη μυρωδιά που αναζήτησα, το πρώτο χάδι και την πρώτη στοργή που εισέπραξα ήταν το δικό σου! Η μάνα μου δεν ήξερε γράμματα πολλά αλλά είχε απέραντα συναισθήματα αγάπης για τα παιδιά της! Δούλευε σε 3 δουλειές και ας κούτσαινε με το ένα της ποδαράκι μπαταρισμένο, αυτή εργαζόταν σαν μέλισσα ακούραστα και αγόγγυστα για να μπορέσει να μας μεγαλώσει και να μας σπουδάσει! Μας ορμήνευε συνεχώς να μην ξεχνάμε ΠΟΤΕ να κάνουμε το σταυρό μας και να βοηθάμε τον διπλανό μας!!! Άλλωστε όπως συχνά πυκνά μου έλεγε:.. την διαφορά στον άνθρωπο δεν την κάνουν τα πλούτη της τσέπης αλλά τα πλούτη της ψυχής!!! Αχ βρε Μανούλα μου 💖 Σε αξίωσε ο μεγαλοδύναμος Τριαδικός μας Θεός να μην φύγεις σε κάποιο κρεβάτι νοσοκομείου, έφυγες ένα πρωινό του Ιούλη αθόρυβα και διακριτικά στην γειτονιά που αγάπησες. Έσβησες ευλογημένη στο σπιτάκι σου, κάτω από την εικόνα της Παναγιάς να σε κοιτάζει και με τους αγαπημένους σου τριγύρω να σε αγαπάνε και να σε φροντίζουν!!!Στην εκκλησία ήρθαν 7 ιερείς, τόσοι όσα τα παιδιά σου, για να σε αποχαιρετίσουν - τιμήσουν και λίγοι αλλά καλοί φίλοι και γνωστοί! Εσύ στεκόσουν ξαπλωμένη και ξεκουραζόσουν βουβή και αγέρωχη. Μας έβλεπες από εκεί τρόερα όπου η νοερή σου παρουσία βρισκόταν. Ένα δάκρυ είδα να κυλά από τα ματάκια σου! Μπορεί να ήταν τα δικά μου δάκρυα που έπεσαν πάνω στο γαλήνιο πρόσωπο σου στον τελευταίο ασπασμό! Αισθάνθηκα την παρουσία σου εκεί δίπλα μας μιας και η ψυχούλα σου θα διανύσει τις τελευταίες 40 ημέρες επί γης πριν στην αιωνιότητα του ουρανού βρεθεί! Θα σε έχω πάντα μέσα μου να με συντροφεύεις και στις προσευχές μου να με καθοδηγείς στο δρόμο του Ιησού Χριστού μας, όπως μου έλεγες πάντα να βαδίζω!!!” Καλό ταξίδι Μητέρα Ανδρομάχη!!! 🙏✝

свернуть