To jest bardzo ciekawe pytanie - czy można pomylić pożądanie z zakochaniem. Mogę tutaj nawet zaryzykować takie stwierdzenie, że właśnie te dwie jakości łączą się ze sobą. W pewnym momencie stają się monolitem, dlatego też ludzie zaczynają mylić ten stan zakochania z pożądaniem. Uważam również, że w kwestii otwartości seksualnej świat nasz jest dość restrykcyjny, dlatego też użyję języka, który odpersonalizowuje bez jakiejkolwiek intencji urażenia kogokolwiek. Jeśli osoby, które na co dzień nie mają dostępu do seksu, nie mogą aktywnie realizować się seksualnie, a spotykają kogoś, kto może to zmienić, to zyskują bardzo dużą motywację, by zabiegać o jego względy. W sytuacji takiej ich zachowania przypominają jednoznacznie działania osób zakochujących się oraz zakochanych. Dążą oni do tego, by związek został skonsumowany, aby doszło do seksu, rozumianego już w dowolny sposób. Pierwszy seks staje się wtedy niejednokrotnie pewnego rodzaju testem w relacji między tymi ludźmi, ponieważ po odbyciu stosunku ta atrakcyjność drugiej osoby, w naszych oczach, już znacznie spada. Dopełnia się wtedy jakaś rzecz, ale jednocześnie zanikają zaciekawienie oraz chęć budowania relacji z tą drugą osobą. Część społeczeństwa spotyka się z takim zjawiskiem, jednakże dla innych bez zakochania w ogóle nie ma pożądania. Dla ludzi takich ochota na miłość lub seks pojawi się, gdy obdarzą drugą osobę uczuciem. Helen Fisher, która zajmuje się tym tematem, przedstawia dwa drivy, czyli rzeczy motywujące nas do życia oraz działania. Zgodnie z jej teorią to są: popęd seksualny oraz popęd miłości. Psychologia dość często łączy je ze sobą oraz traktuje jako jeden twór, jednak trzeba pamiętać, iż są to dwa odrębne zjawiska. Najczęściej po roku znajomości na kochanków przychodzi takie pierwsze opamiętanie – taki stan rzeczy wyjaśnić można naszą naturalna odpornością na działanie fenyloetylominy, która wyrabia się właśnie po ok.12 miesiącach. To wtedy możemy w miarę pewnie określić, czy naprawdę kochamy, czy tylko pożądamy. Trwają badania również nad działaniem hormonu o nazwie: wazoprezyna. Wiadomo już dziś, że ma on związek właśnie z satysfakcją seksualną, jednak badacze podejrzewają, że ma on także związek z poziomem wierności partnera oraz zdolnością tworzenia stałego związku.

dr Agata Loewe - seksuolog, edukatorka seksualna

Więcej na www.portalzdrowiaseksualnego.pl

свернуть