Рауф Парфи. Сенсиз. Шоирнинг ўзи ўқиган / Rauf Parfi. Sensiz. Shoirning o‘zi o‘qigan

Rauf Parfi
SENSIZ

1. Sovuq. Atrof temir. Qo‘limni ochdim,
Yelkamda chatnadi qaynoq qo‘rg‘oshin...
Vayrona qa’ridan ko‘klarga qochdim –
Arzonga oldilar Majnunning boshin.

Rahmsiz olomon, sizga ne kerak?
Angladim, jismimni ruhimni bog‘lar.
Vahiy keldi menga, chirpandi yurak,
Aks-sado berdi muqaddas tog‘lar.

Farog‘at zirvasi. Olam - bilgisiz,
Oxiri sen kelding. Xayolga tolding.
Vodiy og‘ushida so‘zsiz, belgisiz,
Asta od imlar-la ko‘zdan yo‘qolding.

Faqat qayga ketding, qaylarda qolding,
Oh, qanday yashayman sensiz - sevgisiz.

2. Sohilda bir o‘zim. Dengiz qorong‘u,
Yelkansiz kemaning ichinda shubham.
Vahima shiviri, bo‘g‘zimda og‘u.
Aqlim bir falokat sezadi mubham.

Rangi o‘chgan osmon xunuk g‘uldirar,
Achchiq chirqillaydi noma’lum bir qush.
Va yonimda qonli buloq chuldirar,
Atirgullar, sening gullaring behush.

Feruza,. zumurrad gullaring payhon.
Oh, tupdtsing kemadan. Karnay chaldilar,
Va ko‘zga ko‘rinmas qo‘llar shu zamon
Ag‘dardilar meni, kishan soldilar.

Faryodim ichimda, otma gulingni...
Otma, yolg‘izlikdan - baxtli qulingni.

3. So‘ldirsha gulingni, ilohim, yonsin,
Yeru osmon ko‘rsin ko‘z yummay bedor.
Vaqt - ulug‘ hakam. Ruhing uyg‘onsin,
Asriy umidim - Sen. Sen borsan. Sen - bor.

Roviylar ne uchun? Haq va Haqiqat!
Asirlik zanjirin parchalab tashla.
Vujudingni yoqsin alamli fikrat,
Ayon hshqiqatga, haq yo‘lga boshla.

Fursat o‘tmaqdadir. Vaqt bu - beomon,
Omonat dunyoda omonat odam –
Vijdon shevasi bor, mehrobi iymon –
Asl insonlarin chorlaydi bu dam.

Falakka sanchilib qolgan so‘zim bor,
Olovlar, chamanlar ichra o‘zim bor.

1994

свернуть