Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Τον πρώτο χρόνο ήμουνα
άγιο παιδί στρωμένο
το δεύτερο με γέλασε
μια πλάνα αγκαλιά.
Τον τρίτο ξημερώθηκα
σε άγνωστα κρεβάτια
τον τέταρτο τους φίλους μου
αποχαιρέτησα.
Στην κολυμπήθρα ρίξανε
νερό αλκοολούχο
και τ’ όνομα που μού `δωσαν
ήταν χαμένο ρούχο.
Το πρώτο ψέμα το `βγαλα
σαν πέτρα απ’ τα νεφρά μου
το δεύτερο σαν κέρασμα
ποτήρι δροσερό.
Το τρίτο σαν της άνοιξης
το πρώτο αεράκι
στο τέταρτο κοιτάχτηκα
δεν ήμουν πια εγώ.
Την πρώτη αγάπη πού `ζησα
παντοτινή την είπα
η δεύτερη μου κόστισε
λιγότερα φιλιά.
Η τρίτη ήρθε με χαρά
διπλή χαρά που φεύγει
στην τέταρτη να θυμηθώ
να σβήσω τη φωτιά.
