Sevgili Dostlar;
Bizler yeni bir maceraya başlamanın heyecanını yaşarken siz de yeni dostumuzla tanışın.

Biz üç insan, Baran, Şerif ve Ertan ; gezmeyi, görmeyi, yeni deneyimlerle öğrenmeyi ve tüm bunlar olurken eğlenmeyi sevenler… yeni ve uzun bir yolculuğa çıkıyoruz.

 Araçlarımızla gezmenin maliyetinden ve bu uğurda suya düşen nice maceralardan bahsetmiştik. Bizler de gezmenin en uygun yolunu bulur muyuz diye düşündük ve işte karşınızda bize yol boyu eşlik edecek minik aracımız.
Karavan rahatlığında olmasa da kamp yaptığımız günlere dönmek de güzel bir nostalji olacak. İnsanın ruhu sürekli yolda iken kendisinin bu kadar sabit durması…Yeni arayışlara sürükleniyor insan ve İnsan her şeyin çözümünü bulabilecek tek varlık. Zor da olsa yollara yeniden düşecek motivasyonu ve imkanları bulabildiğimiz için mutluyuz.

 İlk Rotamız Asya. Evet Asya da gidebileceğimiz kadar yol alıp yeni kültürler tanıyacağız. Rotamız netleştiğinde sizlerle de paylaşır fikirlerinizi alırım. Gelişmelerle, yeni araçlarımızla ve maceralarımızla buradayız.

ROTASIZ BARAN’IN HİKAYESİ
Ben bir gezginim. Hafta sonu geldiğinde sırt çantamı hazırlar, yüreğimin götürdüğü yere
giderim. Yeni yerler görür, yeni insanlar tanır ve hafta başında şehrin kalabalığına nefes almış
bir şekilde dönerim... demeyi çok isterdim. Ama ben gönüllü değil de zorunlu gezgin
olanlardanım.
Gezginliğim tam da doğduğum gün başlamış. Güney Doğu’nun unutulmuş bir kentinin ondan
da unutulmuş bir köşesinde... Annem ve babamın misafirlik için gittikleri bir köyde dünyaya
gelmişim. Benden sonraki, kendi evlerinde doğmuş, sekiz kardeşimden önce...
Bir yere ait olamamam, hiç bir yeri evim gibi hissedememem doğduğum günün hatırası olsa
gerek. Ancak asıl gezginliğim iş hayatına atıldığımda başladı. Çalışmaya dokuz yaşında
başladım ve çılgın bir iş gezgini oldum. Çobanlıktan çıraklığa, fırıncılıktan arabacılığa kadar
keşfetmediğim iş kalmadı.
En büyük gezi maceramı ise daha on yedimde evden kaçıp Akdeniz’in sıcak bir kentine
gitmekle yaşadım. Kısa zamanda hangi işi yaparak ayakta kalacağımı da anladım. Ben
gezecektim. Yanımda satmam için eşyalar olacaktı, sattıkça karnım doyacaktı ama gördükçe
ruhumun doyduğunu hissettim.
Böylece yıllar geçti. Ülkenin hemen hemen tüm şehirlerini rotasız dolaştım. Ne kendimi ait
hissettiğim bir yerim ne de ailem oldu. Ama mutlu, umutlu bir adam olmayı da öğrendim.
Ancak bitmedi...İnsan var oldukça da bitmiyor hayalleri. Rotasızlığa alışmış ruhum yerinde
duramıyor, hep gitmek istediği bir yerler var... önce bir yol arkadaşım, yoldaşım olsun
istedim. Rota, can dostum... Rota nevi şahsına münhasır bir kedi. Onu ilk gördüğüm an öyle
bir enerji aldım ki o zamana kadar bir kedinin uzun yolculuğa çıkabileceği fikrini bile
düşünmemiştir. Bakışları, duruşu, yürüyüşü, kararlı ve umursamaz halleri.. her şeyi ile
aradığım arkadaş bu dedirtti.
Rotayla birlikte yol serüvenlerimize küçük vosvosumuzla başlamıştık. Sonra da yeşil
minibüsümüz Tırtıl bize eşlik etmişti uzun süre. Gezip görme hayallerimiz büyüdükçe,
yollarımız uzadıkça bize eşlik eden evimiz de büyüyordu anlayacağınız. Şimdi ise hem bir ev
hem de kafe olarak tasarlanan otobüsümüz, Rotabüs bizimle.
Bir gün kendi hayalinizi yaşarsınız, hayatınıza renk katarsınız ve insanlar buna hayran kalır.
Sanırım dünyaya bırakacağım şey de bu; tasarladığım bir ev, araç, kafe, yaşam... her şeyin
sığdığı, bir arada olduğu ve seyahat eden bir hayat.
Birilerinin hayalini körüklemek, seyahat eden hayatları sevdirmek, her seferinde büyük bir
heyecanla bu süreci paylaşmak... tekerlek üzerindeki hayatımızı en detaylı şekilde
anlatacağım videoları bu kanalda yayınlayacağım artık. Bizim için yeni bir macera. Katkılarınız
için şimdiden minnettarım.
Sevgilerimle .


👇SOSYAL MEDYA HESAPLARIMIZ 👇

Rotasız Baran'ın İnstagram hesabı 👇

[ Ссылка ]


Rotasız Cafe 👇

[ Ссылка ]

Reklam ve sponsorluk için iletişim: 👇

rotasizcafe@gmail.com


Kanala Abone ol:
[ Ссылка ]

свернуть