Platon miłość pojmował jako siłę, która pośredniczy między tym co zmysłowe i tym, co nadzmysłowe. Miłość to siła, która uskrzydla i poprzez różne stopnie piękna wznosi do idei Piękna, czyli piękna idealnego, a jako że Piękno dla Platona było tożsame z Dobrem, miłość jest siłą, która wznosi nas również ku idealnemu Dobru .
