Iranian Tar (episode 27) | تار ایرانی (قسمت بیست و هفتم)
Torbat-e Jam (Ahmad Jami Tomb) | تربت‌جام (آرامگاه شیخ احمد جامی)
Allah Madad Maqam | مقام الله مدد
به همراهی گروه سرو خراسان؛ و با صدای استاد عبدالله امینی
در تربت جام به سختی می توان کسی را یافت که با نواختن دوتار آشنا نباشد.فرض کنید ، یک ساز ، پرده هایش را بر تمام ارکان زندگی اهالی یک شهر گره زده باشد و دو سیم ، همه ی فراز و فرود زیستشان را به زبان موسیقی ترجمه می کند. وقتی همه دوتار می نوازند ، نوعی یکرنگی و اتحاد بینشان قوام پیدا می کند که اتفاقا اصراری بر فریاد کردنش ندارند. تار هم در آنجا تبدیل به دوتار شد. چرا که رسم موسیقیایی می گوید برای میزبان شدن ابتدا باید میهمان بودن را بلد باشی.مردم در این شهر ، با دوتار بیعتی دیرینه دارند و صد البته دوتار برایشان تنها یک ساز نیست. آداب ، فرهنگ و آئین زندگی است. شیخ جام ملقب و مشهور به ژنده‌پیل (زنده‌پیل) ، احمد جام ، صوفی بزرگی است که نوشته‌هایش که تماما به زبان فارسی است و علاوه بر ارزشی که از نظر شناختن عقاید متصوفه دارد از جهت زبان و لغت نیز در خور توجه و به علت قدمت ۸۵۰ تا ۹۰۰ ساله خود سند و یادگاری گرانبها از نخستین روزگاران ادبیات پارسی است.شیخ جام در این شهر آرامگاه و بقعه ای دارد که کاملا می توان در آنجا جریان انرژی بالایی را احساس کرد. حسی که در این بقعه داشتم مرا در مسیر موازی تار ایرانی که ضمیرناخوداگاهم را درگیر کرده روی ریلی تازه قرار داد.موسیقی مقامی تربت جام کاملا با موسیقی شمال و غرب خراسان متفاوت است و اسلوب و قواعد خاص خود را دارد. رقص در تربت بسیار جایگاه ویژه ای دارد که در قطعه ی بعدی بیشتر به آن خواهم پرداخت.برای این قطعه با کمبود تصاویر از خواننده و بعضی نوازندگان محترم مواجه شدیم که پس از پیگیری از آقای «عزیز تنها» متوجه شدم که تصویربرداران تربت جام دوربین روبه روی آنها را اواخر اجرای این قطعه روشن کرده بودند که از آن تصاویر تا حد ممکن استفاده شده. برای صدا نیز مشکلاتی پیش آمد که با همت صدابردار تربت جام و لطف بزرگ مصباح برطرف شد. اینگونه مشکلات در سفری که چنین بداهه و بدون برنامه ریزی است قابل درک است و البته در بخش‌های صدا و تصویر مسئولیت با من نبوده..
