*🎥 فیلم کامل سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین علوی با موضوع مکتب عاشورا

📌 جلسه دوم
۲۴ تیر ۱۴۰۳ (شب تاسوعای حسینی)
#حسین #عزاداری #محرم #سخنرانی
*🔰گزیده‌ سخنرانی:

💢 بسم الله الرحمن الرحیم
💠 اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (۲۵۷، بقره)

◼️ انسان‌ها در وجودشان قلبی دارند به معنای معرفت، علم، رفتار، عمل، عادت و در جامعه همراهانی دارند. مخلوطی از نور و ظلمت هستند. حقیقت وجود انسان در این لایه‌های محیطی و رفتاری قرار دارد. مؤمن نور قلبش را پیدا می‌کند.

🖋 اگر ظاهر انسان مؤمن بود، خدا باید معاویه‌ای را بیافریند تا این افراد باطن شان را مشخص کنند. ائمه کفر انسان‌ها را از نور هدایت خارج می‌کنند و ائمه حق هم انسان‌ها را از ظلمات خارج می‌کنند. امام می‌آید نور‌های حق درون انسان‌ها را شعله‌ور می‌کند. فلسفه رسالت و امامت اتمام حجت است؛ که کسی نگوید من نمی‌دانستم! تا فردا روزی، هر که ماند و هرکه رفت از روی آگاهی باشد.

💎 وزن و ارزش عبادت، به میزان عبودیت انسان است. عبودیت یعنی هر چه که کردی، در ساعات نماز بیایی و به خدا بگویی: خدایا من در مقابل تو که کسی نیستم... باید تغییر را در خود دید که این نماز، چقدر در ما ترس و امید به خدا ایجاد کرده است.

📄 از خصائص مکتب حسینی (ع) عبودیت بی‌انتها است. در تمام تاریخ کسی مانند امام حسین (ع) عبادت و عبودیت خدا را نکرده است. اقتدا به امام، ما را در عمل امام شریک می‌کند. مکتب سید الشهدا، مکتب عبودیت محض است. ما مکتب عدلیه هستیم. عمل با عمل فرق دارد. عمل در مکتب امام حسین (ع) فرق دارد. البته این مکتب را نباید مکتب غرور و خیال راحتی معنا کرد. هر کسی که در مجلس حسین (ع) شرکت کند، حسینی نمی‌شود بلکه مسیری را باید برای حسینی شدن طی کرد. اشک ترحم در مصائب، ‌باید آرام آرام ربط ایجاد کند...

⬆️ مکتب حسینی مکتب حداکثری است؛ باید همه چیز را فدا کرد تا حسینی شد. مکتب عاشورا مکتب ایثار است. اما بالاترین ایثار آنست که خودت را خرج کنی. هر چه داری را با حالت رضا باید خرج کنی. عبودیت الهی معنای تسلیم نیست؛ معنای رضاست در برابر خواست خدا. حسینی شهید می‌شود اما ذلت نمی‌پذیرد؛ صبر اش از جنس تحمل نیست، افتخار است.

🔘 گریه بر امام حسین (ع) در نامه اعمال نمی‌آید بلکه جداگانه محاسبه می‌شود. در لحظات سکرات مرگ، قبل از حضرت عزرائیل، ائمه می‌آیند و محتضر را آرام می‌کنند. در روایت است که فردای قیامت دست‌های عزاداران امام حسین (ع) را می‌گیرند و وارد بهشت می‌کنند. در بعضی روایات دارد که منزل شان را در کنار منزل خودمان قرار می‌دهیم.

свернуть