Miłotki były znane od czasów średniowiecza. Pierwszy pisany dokument pochodzi z 1404 roku. W tymże roku książę mazowiecki Siemowit IV nadał szlachcie z tej wsi rodu Lubiewów herbu Trzask prawo nieodpowiednie oraz zwolnienie od kar. Wśród rycerzy z Miłotek ( Myloczycze) wymieniano: Jana, Borzka, Dobiesława oraz Mikołaja.

Nazwę wsi początkowo zapisywano jako Miłocice, a dopiero w XVI wieku spotyka się obecny zapis (po łacinie Mylothky). Dawna nazwa pochodzi od imienia " Miłotka"

Wśród rycerzy z Miłotek wyróżniał się wymieniony wyżej Dobiesław, pozostało po nim najwięcej danych. W 1424 roku uzyskał od księcia (gdy ten przebywał w Szreńsku) potwierdzenie przywilejów z 1404 roku. Natomiast w 1427 roku zarzucił niejakiemu Wojciechowi z Niedziałek, iż ten nie jest szlachcicem.

W połowie XV wieku dziedzicami wsi byli: Jan oraz Andrzej z MIłotek. Kolejne dane pochodzą z 1531 roku. W tym czasie Miłotki podzielone były między wielu szlachciców. Wśród nich wymienia się: Szczepana, Piotra zwanego "Paluchem", Stanisława, Janusz, Jana, Marcina "Fala" oraz Stanisława syna Piotra.
W 1578 roku wśród właścicieli wsi wymienia się pięciu rycerzy. Nosili oni różne przydomki, Parkut, Jamsisz i Phal. Należeli do rodu herbu Trzask, który później przyjął nazwisko Miłocki. Miłoccy nie odegrali w naszej historii żadnej roli. Mieszkali w różnych rejonach kraju i nie dzierżyli żadnych urzędów. Jeszcze na początku XVIII wieku mieszkali w niezbyt zamożnych rodów szlacheckich.

W końcu XVIII wieku Miłotki podzielone były między trzech właścicieli ziemskich; Gutowskiego, Przeradzkiego i Załęskiego.

свернуть