DELFINA - Slave Dimitrov
Vo ovoj den leten ti si kako bran,
shto pliska so nasmevki, Delfina,
shto kipi 'ko rujno mlado vino,
vo eden vrel, eden opoj shto mami.
I ovoj den leten blika kako plam,
'ko slika na mojata Delfina,
'ko nemir shto ednash kraj nas minal,
shto nema mir koga dvajcata sme sami.
Ovoj den 'ko son ke mine,
v ochi molchi skrien bol.
Sini spomeni ke zginat
so ovoj den shto si odi, Delfina.
Vo ovoj den leten sè e kako son,
'ko sonot shto go vetila Delfina,
'ko skazna od edna ljubov silna,
shto nema kraj nitu pochetok ima.
I ovoj den leten blika kako plam,
'ko slika na mojata Delfina,
'ko nemir shto kraj nas ednash minal,
shto nema mir koga dvajcata sme sami.
Ovoj den 'ko son ke mine,
v ochi molchi skrien bol.
Sini spomeni ke zginat
so ovoj den shto si odi, Delfina.
ДЕЛФИНА - Славе Димитров
Во овој ден летен ти си како бран,
што плиска со насмевки, Делфина,
што кипи 'ко рујно младо вино,
во еден врел, еден опој што мами.
И овој ден летен блика како плам,
'ко слика на мојата Делфина,
'ко немир што еднаш крај нас минал,
што нема мир кога двајцата сме сами.
Овој ден 'ко сон ќе мине,
в очи молчи скриен бол.
Сини спомени ќе згинат
со овој ден што си оди, Делфина.
Во овој ден летен сè е како сон,
'ко сонот што го ветила Делфина,
'ко сказна од една љубов силна,
што нема крај ниту почеток има.
И овој ден летен блика како плам,
'ко слика на мојата Делфина,
'ко немир што крај нас еднаш минал,
што нема мир кога двајцата сме сами.
Овој ден 'ко сон ќе мине,
в очи молчи скриен бол.
Сини спомени ќе згинат
со овој ден што си оди, Делфина.
