Jeden z najwybitniejszych kompozytorów polskich, urodzony 1 marca 1810 r. (lub 22 lutego 1810 r.) w Żelazowej Woli, zmarł 17 października 1849 r. w Paryżu.
Los naznaczył Chopina piętnem geniuszu. Żył w epoce, która pozostawiła w jego świadomości niezatarte ślady. Urodził się w okresie napoleońskim, który był dla Polaków czasem nadziei. Dojrzewał w Warszawie przedpowstaniowej. Powstanie listopadowe przeżył już na obczyźnie – w Wiedniu i Niemczech. Następnie osiadł w Paryżu– ówczesnej stolicy kulturalnej Europy – nie rozstając się jednak z myślą o Polsce.
Był dzieckiem narodu i Europy, synem Justyny Krzyżanowskiej, Polki, zubożałej szlachcianki, rezydującej na dworze Fryderyka Skarbka w Żelazowej Woli oraz Mikołaja Chopina, Francuza, urodzonego w Marainville w Lotaryngii. Jego ojciec w 1787 roku przybył do Polski z Françoise Nicole Weydlich, z domu Schelling, żoną Adama Jana Weydlicha, administratora zamku, będącego wówczas we władaniu Michała Adama hrabiego Paca. Podobnie jak ojciec w wieku 16 lat wyjechał z Francji do Polski, tak Fryderyk w wieku 20 lat opuścił Polskę i udał się do Francji. Historia rodziny w linii po mieczu zatoczyła więc koło. Zewnętrzne ramy działań Chopina, kontekst wydarzeń, okoliczności, które wpływały na jego życie, trzeba przedstawić w zarysie, aby zrozumieć kształtowanie się jego osobowości i sztukę, jaką tworzył.

Ojciec Mikołaja – François – był kołodziejem, ale pełnił we wsi Marainville funkcję syndyka. Mikołaj Chopin był zdolnym młodzieńcem. Po nauce w gimnazjum w Tantimont, dzięki kontaktom z zamkiem, a szczególnie z Weydlichami, rozwijał swoje umiejętności. Kiedy pojechał do Warszawy, znał już nieźle język niemiecki, kaligrafię, księgowość, poezję, a także grał po amatorsku na flecie i skrzypcach. Początkowo pracował w Manufakturze Tytoniowej w Warszawie, następnie pełnił funkcję guwernera u Ewy Łączyńskiej w Czerniewie, gdzie wychowywał jej dzieci, m.in. córkę Marię, słynną Panią Walewską.
Od 1802 roku pracował w Żelazowej Woli u hrabiny Ludwiki Skarbkowej. Tu poznał przyszłą żonę Justynę – ślub odbył się w 1806 roku w kościele w Brochowie. Po roku, w Warszawie, urodziła się Ludwika. Fryderyk przyszedł na świat w Żelazowej Woli w 1810 roku. 1 marca – według tradycji rodzinnej i wpisu tej daty przez Chopina na deklaracji wstąpienia do Towarzystwa Literackiego w Paryżu w 1833 roku, natomiast według aktu chrztu w Brochowie z 23 kwietnia – urodził się 22 lutego. Chrzestnymi byli: Anna Skarbek ze Strzyżewa i wychowanek Mikołaja Chopina – Fryderyk Skarbek, ale formalnie Franciszek Grembecki, bo Skarbek przebywał w Paryżu.


Muzykoterapia – dziedzina posługująca się muzyką lub jej elementami w celu przywracania zdrowia lub poprawy funkcjonowania osób z różnorodnymi problemami natury emocjonalnej, fizycznej lub umysłowej (np. zaburzenia depresyjne, zaburzenia nerwicowe, zaburzenie osobowości; zob. też psychopatologia, dobrostan subiektywny). Tradycje stosowania muzyki w terapii sięgają już czasów plemiennych, kiedy szaman w czasie rytuałów leczniczych stosował śpiew, grę na instrumentach i taniec (zob. ekstaza w religiach naturalnych). Obecnie jest to dziedzina oparta na podstawach naukowych, w której muzykoterapeuta w procesie kształcenia musi przyswoić wiedzę z zakresu wielu dyscyplin naukowych (m.in. psychologia, medycyna, pedagogika, psychoterapia).

Muzyka wpływa na:
1. samopoczucie człowieka
2. napięcie mięśni
3. układ krążenia, w chorobie wieńcowej serca muzykoterapia ma korzystny wpływ na ciśnienie tętnicze krwi, częstość akcji serca i oddechu, lęk (w szczególności w zawale mięśnia sercowego), jakość snu i dolegliwości bólowe.
4. układ pokarmowy i oddechowy
5. stopień odczuwania bólu (np. łagodzenie bólu w czasie zabiegów chirurgicznych, stomatologicznych, w położnictwie i ginekologii)
6. łagodzenie objawów chorób psychosomatycznych, ułatwianie rehabilitacji narządów ruchu
7.leczenie uzależnień, muzykoterapia jest obiecującą metodą dla polepszenia uczestnictwa w terapii grupowej pacjentów uzależnionych
8. w rehabilitacji po udarze mózgu, muzykoterapia jest skuteczna jako leczenie wspomagające, stosowane w celu przywrócenia funkcji społecznych i pełniejszego uczestniczenia w procesach rehabilitacji
9.w postępowaniu rehabilitacyjnym przy afazji przydatna jest metoda wykorzystująca wykonywanie przez chorego fraz muzycznych
10. muzykoterapia może być przydatna w postępowaniu rehabilitacyjnym przy otępieniu
11. w wyniku stosowania muzykoterapii stwierdzono polepszenie nastroju oraz funkcji afektywnych i kognitywnych
12.muzykoterapię stosuje się z powodzeniem w zespole stresu pourazowego.

свернуть