ඔව්හු ගෙත්සෙමනේ නම්වූ ස්ථානයකට පැමුණුණෝය. උන්වහන්සේද: මා යාච්ඤාකරන අතර නුඹලා මෙහි ඉඳිල්ලායයි ගෝලයන්ට කීසේක. 33උන්වහන්සේ පේත්‍රැස්ද යාකොබ්ද යොහන්ද තමන් සමග කැඳවාගෙන ගොස්, බොහෝසෙයින් විස්මපත්වෙන්ටත් අතිශයින් කැලඹෙන්ටත් පටන්ගත්සේක. 34උන්වහන්සේ ඔවුන්ට කථාකොට: මැරෙන තරම් මාගේ සිත* ඉතා ශෝකවෙයි. නුඹලා මෙහි නැවතී අවදිව සිටපල්ලාය කියා, (*ප්‍රාණය) 35මඳක් ඉස්සරහට ගොස්, බිම වැටී, පුළුවන් නම් ඒ පැය තමන් කෙරෙන් පහව යන ලෙස යාච්ඤාකරමින්: 36අබ්බා පියාණෙනි, ඔබට සියල්ලම පුළුවන; මේ කුසලාන මාගෙන් පහකළ මැනව. එසේ වී නුමුත් මා කැමති දේ නොව ඔබ කැමති දේ වේවයි කීසේක. 37උන්වහන්සේ ඇවිත් ඔවුන් නිදාඉන්නවා දැක, පේත්‍රැස්ට කථාකොට: සීමොන්, නුඹ නිදාඉන්නවාද? නුඹට එක පැයක් අවදිව ඉන්ට බැරිවුණාද? 38නුඹලා පරීක්ෂාවට නොපැමිණෙන පිණිස අවදිව හිඳ යාච්ඤාකරපල්ලා. ආත්මය නම් කැමතිය, නුමුත් මාංසය දුර්වලයයි කීසේක. 39උන්වහන්සේ නැවතත් ගොස් එම වචනම කියා යාච්ඤාකළසේක. 40උන්වහන්සේ නැවත හැරී ඇවිත්, ඔවුන් නිදාඉන්නවා දුටුසේක, මක්නිසාද ඔවුන්ගේ ඇස් ඉතා නිදිබරව තිබුණේය; උන්වහන්සේට මොන උත්තරයක් දෙන්ටදැයි ඔව්හු නොදැන සිටියෝය. 41උන්වහන්සේ තුන්වෙනි වර ඇවිත් ඔවුන්ට කියනසේක්: දැන් නිදාගන නිවාඩු ගනිල්ලා; ඉතින් ඇත; පැය පැමිණ තිබේ; මෙන්න, මනුෂ්‍ය පුත්‍රයා පව්කාරයන්ගේ අත්වලට පාවාදෙනු ලබයි. 42නැගිටියල්ලා, අපි යමු. මෙන්න, මා පාවාදෙන්නා ළඟයයි කීසේක.

свернуть