آیا تسنن و تشیع را از منظر نظریه ی سیاسی مستتر در آن ها می توان مقایسه کرد؟ اگر می توان، نتایج چیست؟ اصل امامت در شیعه و نوع رابطه ی دیانت و سیاست در تسنن هر یک از این دو مذهب را به کدام سو برده است؟
عبدالکریم شهرستانی مورخ سده های اولیه اسلامی می گوید بزرگ ترین اختلاف در میان امت اسلامی اختلاف در امامت بوده است و در مورد هیچ مسئله ای همچون امامت شمشیرها برهنه نگشته است. آنچه او می گوید را می توان در اعصار بعدی هم دید. نظریه ی امامت بسط یافت و به مجراهای دیگری چون ایده ی ولایت علما افتاد و تفاوت فکر سیاسی شیعه و سننی را بیش از پیش پررنگ کرد. اما عوامل دیگر هم موثر بود. مخالفت و بی اعتمادی با تفکر استدلالی سایه ی سنگینی بر نظریه ی سیاسی اهل سنت انداخت. افزون بر این، مخالفت متکلمان سننی با ایده ی شورش بر سلطان جائربرای آنان معضل بزرگی در توضیح رابطه ی دیانت و سیاست ایجاد کرد. در بحث امروز می پرسیم از این تفاوت ها چه نتایجی می توان گرفت؟ می توان گفت این تفاوت ها نشان از دو نظریه ی مدون و متمایز سیاسی در میان شیعه و سننی ست؟ در این صورت می توان پرسید کدام یک، نظریه ی سیاسی شیعه یا سننی، با نیازهای امروزی همراه تر است؟



اینستاگرام: [ Ссылка ]
فيسبوک: [ Ссылка ]
وبسايت ما: [ Ссылка ]
توييتر: [ Ссылка ]
#BBCPersian

свернуть