Céad slán ag sléibhte maorga chondae Dhún na nGall
Agus dhá chéad slán ag an Earagal árd, ina stua os cionn caor 's call
Nuair a ghluais mise thart le loch Dhún Lúich, go ciún sa ghleann ina lui
I mo dhiaidh bhí Gleanntáin Ghlas' Ghaoth Dobhair, is beag nár bhris mo chroí
Ag taisteal domh amach frid chnoic Ghleann Domhain, 's an Mhucais ar mo chúl
Ní miste domh 'rá le brón 's le crá, ghur fhreasach a shil mise súil
Go 'Meiriceá siar, a bhí mo thriall, i bhfad thar an fharraige mhór
D'fhag mé slán ar feadh seal ag Dún na nGall, 's ag Gleanntáin Ghlas' Ghaoth DobhairNíorbh é mo mhiansa imeacht ariamh ó mo thír bheag dhilis féin
Ach trom lámh Gall, le cluain 's le feall, a thiomáin mé i gnéill
B'é rún mo chroíse pilleadh arís, nuair a dhéanfainn beagán stór
'S deireadh mo shaoil a chaitheamh lem ghaoil, fá Ghleanntáin Ghlas' Ghaoth Dobhair
Slán, slán go fóill a Dhún na nGall, a chondae shéimh gan smál
'S do d'fheara bréa in am an ghá, nár umhlaigh riamh roimh Ghall
Tá áit i mo chroí do gach fear a gach mnaoi, 's gach páiste beag agus mór
Áta beo go buan, gan bhuairt gan ghruaim, fá Ghleanntáin Ghlas' Ghaoth Dobhair

свернуть