Ισθμός της Κορίνθου - μια στενή λωρίδα γης που ενώνει 2 ξηρές: την
Πελοπόννησο με την υπόλοιπη Ηπειρωτική Ελλάδα και χωρίζει 2 θάλασσες: το Σαρωνικό και τον Κορινθιακό κόλπο.

Η ιδέα για συντόμευση της διαδρομής, ώστε τα πλοία να μην περιπλέουν την Πελοπόννησο ξεκίνησε από τους Αρχαίους Έλληνες ήδη 2,5 χιλιάδες περίπου χρόνια πριν. Oι όποιες απόπειρες διάνοιξης ωστόσο εγκαταλείφθηκαν πολύ σύντομα λόγω των τεχνικών δυσκολιών και αντ’ αυτού κατασκευάστηκε μια απλούστερη και λιγότερο δαπανηρή χερσαία πλακόστρωτη διαδρομή με αυλακώσεις που ονομάστηκε Δίολκος. Η Δίολκος αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα μηχανολογικά επιτεύγματα και ένα από τα μεγαλύτερα τεχνικά έργα της αρχαιότητας. Τα πλοία ρυμουλκούνταν έτσι διά ξηράς πάνω σε ειδικές τροχήλατες πλατφόρμες, τους ολκούς, προκειμένου να περάσουν μέσω της Διόλκου από τη μια μεριά του Ισθμού στην άλλη. Η διαδικασία αυτή χρησιμοποιήθηκε έως και τη Ρωμαϊκή περίοδο, όπου και οι νέες απόπειρες διάνοιξης απέβησαν επίσης άκαρπες καθώς δεν υπήρχαν ακόμη τα απαιτούμενα τεχνικά μέσα.


Μετά την βιομηχανική επανάσταση όμως τον 19ο αιώνα, όπου οι μηχανές μπήκαν στη ζωή του ανθρώπου, τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ, αλλά και την επανάσταση του 1821 που οδήγησε στην απελευθέρωση της Ελλάδας, ωρίμασαν πλέον οι συνθήκες ώστε το σύγχρονο τότε νεοσύστατο ελληνικό κράτος να υλοποιήσει το έργο της διόρυξης του Ισθμού. 11 χρόνια αργότερα, το 1893 δηλαδή, η διώρυγα μήκους 6 περίπου χιλιομέτρων, πλάτους 25 περίπου μέτρων και βάθους 8 περίπου μέτρων ήταν γεγονός, μειώνοντας τον θαλάσσιο δρόμο από τον Πειραιά στην Ιταλία στο μισό. Αποτελεί μάλιστα μέχρι και σήμερα τη βαθύτερη διώρυγα που έχει κατασκευαστεί ποτέ στον κόσμο.

Τα τελευταία χρόνια στα δύο άκρα της διώρυγας κατασκευάστηκαν στο επίπεδο της θάλασσας και δύο σύγχρονες βυθιζόμενες, μεταλλικές γέφυρες, αντικαθιστώντας πλωτές σχεδίες που μετέφεραν ανθρώπους και αυτοκίνητα από την μία πλευρά της διώρυγας στην άλλη και διευκολύνουν την επικοινωνία των κατοίκων της περιοχής. Πρόκειται για τη γέφυρα της Ποσειδωνίας στο δυτικό άκρο και τη γέφυρα των Ισθμίων στο ανατολικό άκρο. Αυτό που κάνει τις δύο γέφυρες να ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες είναι ότι βυθίζονται όταν περνάει κάποιο πλοίο. Η πιο γνωστή και αυτή με τη περισσότερη κίνηση είναι η γέφυρα της Ποσειδωνίας που βρίσκεται στο τέλος του Ισθμού της Κορίνθου και διευκολύνει τις μετακινήσεις των κατοίκων από την Κόρινθο προς το Λουτράκι και αντιστρόφως.

Η ομάδα μας με την ονομασία “ΔΙΟΛΚΟΣ”, αποτελείται από δύο μαθητές της Β’ Δημοτικού, τον Αλκιβιάδη και την Εριφύλη και δύο μαθητές της Γ΄ Δημοτικού την Άννα-Μαρία και τον Ιάσονα και δημιουργήθηκε στα πλαίσια των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Κέντρου Εκπαιδευτικής Ρομποτικής Roboμάθεια για τη συμμετοχή στην Ανοικτή Κατηγορία Α’ - Δ’ Δημοτικού του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής & STEM 2023 του WRO HELLAS με θεματική τις «Έξυπνες πόλεις».

Η υλοποίηση του συγκεκριμένου project επιλέχθηκε ομόφωνα έπειτα από σχετική έρευνα για μηχανισμούς και υποδομές που συνέβαλαν στην εξέλιξη της πόλης μας, το Μαρκόπουλο, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Αττικής, φτάνοντας έτσι μέχρι και τα σύνορα του νομού μας, όπου και εντοπίσαμε τον Ισθμό της Κορίνθου και τις βυθιζόμενες γέφυρες με την εντυπωσιακή μηχανική τους.


Τα παιδιά λοιπόν κατασκεύασαν και μας παρουσιάζουν 3 διαφορετικούς μηχανισμούς, αποτελούμενους από 2 τουλάχιστον διαφορετικές απλές μηχανές ο καθένας που σχετίζονται άμεσα με τη λειτουργία της βυθιζόμενης γέφυρας του Ισθμού της Κορίνθου. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι:

Ένα αυτοκίνητο, το οποίο διασχίζει κατά μήκος τη γέφυρα, όταν αυτή είναι ανυψωμένη στο επίπεδο της ξηράς. Η κατασκευή αποτελείται από κινητήρα, άξονες, γρανάζια και τροχούς. Η κίνηση από τον κινητήρα μεταφέρεται στους τροχούς με κάθετη σύνδεση των 2 γραναζιών και η φορά περιστροφής του κινητήρα καθορίζει την κίνηση του οχήματος προς τα εμπρός και προς τα πίσω αντίστοιχα. [1ος Μηχανισμός]

Ένα πλοίο, το οποίο διαπλέει κατά μήκος την διώρυγα, όταν η γέφυρα είναι βυθισμένη. Η κατασκευή αποτελείται από κινητήρα, άξονες, γρανάζια και σφήνες (προπέλα). Η φορά περιστροφής του κινητήρα μεταφέρεται στην προπέλα και καθορίζει την κίνηση του πλοίου προς τα εμπρός (πρόσω ολοταχώς) ή προς τα πίσω (ανάποδα ολοταχώς). [2ος Μηχανισμός]

Μια βυθιζόμενη γέφυρα τέλος, αποτελούμενη από κινητήρα, άξονες, γρανάζια, μοχλούς και ατέρμονές κοχλίες. Η γέφυρα ανεβοκατεβαίνει με τη βοήθεια ενός ψαλιδωτού ανυψωτικού συστήματος που αποτελείται από 2 ζεύγη συνδεδεμένων μεταξύ τους μοχλών. Τη δύναμη στους μοχλούς ασκεί ένα γραμμικό έμβολο με ενσωματωμένη βίδα, ενώ η κίνηση μεταφέρεται από τον κινητήρα κάθετα με άξονες σε έναν ατέρμονα κοχλία, ο οποίος συνδέεται με ένα γρανάζι που αντιστρέφει τη φορά περιστροφής του κινητήρα και μπορεί να βιδώνει και να ξεβιδώνει το έμβολο, ανυψώνοντας και βυθίζοντας αντίστοιχα τη γέφυρα. [3ος Μηχανισμός]

свернуть