Rozmawiałem kiedyś z jednym z moich kolegów, chciałem zwrócić uwagę na coś w jego życiu i zacząłem go upominać. I on mi przerywa i mówi: Ty, przestań mnie naprawiać. Pomyślałem sobie... Skąd taka reakcja? Jestem księdzem, mam prawo zwrócić uwagę na coś, co uważam, że powinno się zmienić. Ale potem pomyślałem: On ma rację, bo zacząłem z niewłaściwej strony. Zacząłem od tego co zewnętrzne, co przejawia się na zewnątrz w jego życiu w postaci uczynków, tymczasem powinno być na odwrót.

Spis:
⏰ 00:00 - rozważanie
⏰ 06:50 - wysiłek człowieka na ruchomych schodach
⏰ 08:50 - historia św. Tereski i łowienia ryb
⏰ 12:08 - historia organisty
⏰ 14:40 - ekran końcowy i prośba o subskrybcję

Święty Paweł w Liście do Efezjan pisze: Łaską jesteście zbawieni przez wiarę. Pochodzi to - nie od was, ale jest darem Boga i wynika nie z uczynków, żeby się przypadkiem nikt nie chwalił. Uczynki, nasze czyny, to co widać na zewnątrz, mówią o tym, co jest w naszym sercu. Jeżeli zaczynamy kogoś naprawiać, mówiąc mu: Mów prawdę, nie kradnij, bądź uczciwy, zmień się, bądź pilny, pracuj, to zaczynamy od końca. To tak, jak byśmy chcieli tę roślinę, to drzewko, przenieść w inne miejsce, ciągnąc za listki, za owoce, to są te uczynki. Nie chce zniszczyć tego drzewka, nie chcę urwać listka, ale wiemy, że gdybyśmy ciągnęli za listek, chcąc przestawić tę roślinę, to nie dość żebyśmy niczego nie osiągnęli, uszkodzilibyśmy ten krzew. Trzeba chwycić u nasady, od spodu, chwycić za pień, tam, gdzie są korzenie i wtedy można przenieść roślinę w inne miejsce. Jeżeli chcemy pomóc komuś, by zmienił swoje życie, powinniśmy rozpocząć od jego wnętrza.

Moi drodzy, nastawienie wewnętrzne, nastawienie serca decyduje o tym co człowiek czyni. Pięknie to widać w przypadku tych, którzy są zakochani. Wtedy rzeczywiście uczucia są bardzo żywe, mocne i to przejawia się na zewnątrz. Jest taka kultowa scena, chyba jeden z najbardziej charakterystycznych momentów w historii polskiego kina. Chodzi o scenę z filmu "Noce i dnie". Jest taka scena, że narzeczony, Józef Tolibski, który zakochał się w Barbarze Ostrzeńskiej, stoją nad stawkiem i on nagle w takim porywie serca, jest ubrany w pięknym białym garniturze, w białym kapeluszu wchodzi do stawu, by zerwać lilie wodne i ofiarować swej ukochanej. Kapitalnie to jest tam przedstawione, można sobie zobaczyć w Internecie ten fragment filmu, że on zapomina o tym, że jest cały na biało, że ma lśniąco biały, czysty, piękny garnitur, wchodzi do tego bajorka, do tego stawku. W pewnym momencie już tam jest po pas w wodzie, zapomina o wszystkim, bo w porywie serca chce ofiarować swojej ukochanej ten dar.

Moi kochani, człowiek, który kocha, który ma Pana Boga w sercu, będzie, powoli, powoli zmieniał swoje życie. Jeżeli zaczniemy od naprawiania człowieka i dawania mu tzw. dobrych rad: bądź pilny, bądź uczciwy, dobrze żyj, to niczego nie osiągniemy. Mam tutaj książkę, którą udało mi się samemu kiedyś popełnić: Aktualność systemu wychowawczego Fryderyka Wilhelma Foerstera. To jest niemiecki pedagog, protestant, który w okresie międzywojennym wpłynął na oblicze pedagogiki, także w polskich szkołach. I on powiedział, że według niego, chrześcijaństwo jest najbardziej znaczącym wydarzeniem w całej pedagogice. I mówi tak: Pomyślmy... Co może zmienić postępowanie człowieka? Kiedy powiemy człowiekowi: Zmień się dla dobra ogólnego, polepszysz stan społeczeństwa. Dla dobra wspólnego bądź uczciwy, to to podziała na chwilę. Ale kiedy pojawi się jakiś bliski owoc, który można zerwać, coś co można wziąć, przywłaszczyć sobie, nikt nie widzi... To wielu ludzi powie: Co tam dobro wspólne. Nikt nie widzi, nikt mnie z tego nie rozliczy. Tak nieuchwytny, abstrakcyjny motyw, jak jakieś tam dobro społeczne, człowieka nie uchroni przed złem. Mówi: Religia jest jedyną inspiracją - trwałą, obecną gdzieś u podstaw człowieczeństwa, gdzieś na dnie serca, która jest w stanie człowieka uchronić przed złem. Bo kiedy nikt nie widzi, to jest ktoś kto widzi, przed kim zawsze stoję. To jest Pan Bóg. Jeśli Pana Boga kocham, jeśli jest dla mnie najważniejszy, zrobię wszystko, by wypełnić Jego wolę, aż po męczeństwo.
#Szklankadobrejrozmowy #Szklanka_dobrej_rozmowy
Jak naprawić życie?

IV Niedziela Wielkiego Postu rok B
4. Niedziela Wielkiego Postu rok B
Czytania liturgiczne na 14 marca 2021; Rok B, I
(2 Krn 36, 14-16. 19-23) (Ef 2, 4-10) (J 3, 14-21)
Rok B, I,
Szklanka dobrej rozmowy
ks. Marek Studenski
więcej na www.studenski.pl

ciąg dalszy na BLOGU - ✅ [ Ссылка ]

Więcej podcastów Diecezji Bielsko-Żywieckiej znajdziesz klikając w link poniżej - zerknij i zobacz naszą ofertę:
✅ [ Ссылка ]
albo zerknij na stronę księdza Marka

свернуть