Muzyka: Juliusz Loranc
Słowa: Agnieszka Osiecka
"Swiat Ordonki"
Nie najlepszy to był świat,
pełen drobnych i wielkich wstydów,
ta warszawka z dawnych lat,
te fałszywe etole z mitów.
Ale było kilka pań
cudownie sentymentalnych,
ale było kilka pań
prawdziwie niebanalnych.
Dziś miłość ci nic nie wybaczy,
za kłamstwo, alkohol i grzech
dziś przyjdzie ci słono zapłacić
i nikt nie zamieni ich w śmiech!
Gdy wrócisz pijany,
szczęśliwy czy zły,
czyjś głos ukochany
nie powie – to nic, to ty...
Bo miłość, miłość dziś nic nie wybaczy,
lecz wściekła pobiegnie do drzwi,
w dzisiejszych kochankach tak wiele jest z graczy,
a mało, tak mało z Warszawy i mgły...
Przeminęły czasy burz
i dziewczyny są wyższe i dłuższe,
świat Ordonki przykrył kurz
i kobiety dziś mają duszę.
Ale czemu nie ma pań
nieznośnie sentymentalnych,
ale czemu nie ma pań
prawdziwie niebanalnych?
Dziś miłość ci nic nie wybaczy,
za kłamstwo, alkohol i grzech
dziś przyjdzie ci słono zapłacić
i nikt nie zamieni ich w śmiech!
Gdy wrócisz pijany,
szczęśliwy czy zły,
czyjś głos ukochany
nie powie – to nic, to ty...
Bo miłość, miłość dziś nic nie wybaczy,
lecz wściekła pobiegnie do drzwi,
w dzisiejszych kochankach tak wiele jest z graczy,
a mało, tak mało z Warszawy i mgły...
