Malta Festival Poznań
17.06-28.06.2016
www.malta-festival.pl
Tegoroczna edycja festiwalu Malta była wyjątkowa, bo poświęcona Wam – widzom. Dziękujemy, że byliście z nami tak tłumnie, radośnie, refleksyjnie i uważnie! Policzyliśmy, że łącznie we wszystkich 241 wydarzeniach Malty uczestniczyło ponad 70 000 osób.
„Zakończony właśnie festiwal Malta pokazał, że wychodzenie ze sztuką w przestrzeń miasta wciąż ma sens” – komentowała w „Gazecie Wyborczej” Katarzyna Kornaga. Byliśmy z Wami łącznie w 58 miejscach – w teatrach, na dziedzińcach, ulicach, balkonach, w pustostanach, pod ziemią, nad rzeką i na spacerach.
Maltę zainaugurował pochód poprowadzony od Teatru Polskiego do fontanny na Placu Wolności przez zespół Artonik. Dzięki francuskim artystom doświadczyliśmy euforii, tworząc barwny tłum świętujący otwarcie festiwalu. Najważniejszymi przestrzeniami Malta Festival Poznań 2016 były Generator Malta na placu Wolności oraz plac Mickiewicza, gdzie odbył się wielki finał 26. edycji festiwalu.
Ponad 8000 widzów obejrzało tam spektakl „Ksenofonia. Symfonia dla Innego” w reżyserii Jana Komasy, choreografii Mikołaja Mikołajczyka, z muzyką Kwadrofonik. Widowisko zostało pokazane w 60. rocznicę Czerwca ’56.
Kuratorka Idiomu – Lotte van den Berg skupiła się na relacji widz-aktor-świadek i zaproponowała projekty, które zapraszały widza do uruchomienia wzroku inaczej i do zaangażowania się bezpośrednio w sytuację teatralną. Wydarzeniem Idiomu Paradoks widza / The Paradox of the Spectator były spektakle Lotte van den Berg: „Wasteland” a także wieloelementowy projekt społeczno-artystyczny „Building Conversation”, w którym artystka zaprasza do aktywnego współtworzenia dialogu i przekroczenia własnych przekonań [zobacz galerię fotografii].
Maltańska publiczność miała też okazję po raz pierwszy zapoznać się z twórczością Juliana Hetzla. Dwuczęściowy projekt „Sculpting Fear” składał się z ulicznego happeningu, podczas którego grupa performerów, upadając na ziemię, zaburzała przestrzeń miejską i prowokowała przechodniów do reakcji oraz ze spektaklu w przestrzeni CK Zamek wciągającego widza wizualną intensywnością i pytaniami o to, do jakiego stopnia kontrolujemy własne lęki i emocje w świecie rządzonym przez maszyny.
Do Poznania powrócili znani z Idiomu Akcje Azjatyckie / Asian Investments Ant Hampton i Dries Verhoeven. Polska premiera „The Extra People” Anta Hamptona odbyła się 26 czerwca w Collegium Da Vinci. To spektakl site-specific, w którym widzowie wcielają się w rolę statystów i wykonują polecenia przekazywane zdalnie przez kierowany do nich indywidualnie głos. Jak pisał Stanisław Godlewski z „Gazety Wyborczej”: „The Extra People obfituje w rozmaite paradoksy, jednak tym największym jest fakt, że rolę widza i aktora, performera da się połączyć, więcej – że to połączenie jest niezbędne dla pełnego przeżycia doświadczenia estetycznego”.
Z kolei instalacja Driesa Verhoevena „Ceci n’est pas” wyznaczała puls Idiomu przez osiem dni konfrontując przechodniów z żywymi obrazami prezentowanymi w szklanym kubiku ustawionym na ulicy Półwiejskiej. Kolejne odsłony projektu dotykały ważnych spraw społecznych i skłaniały widzów do namysłu nad granicami własnej wrażliwości, akceptacji innego człowieka i jego historii. Refleksje wokół każdej odsłony „Ceci n’est pas” relacjonowane były na blogu autorstwa Wojciecha Wołocznika.
Spektaklem, który zainaugurował Idiom i wzbudził wiele emocji był „Extreme Voices”, japońskiego zespołu Miss Revolutionary Idol Berserker. To ekstremalne połączenie szalonego party, karaoke i tanecznych popisów było radykalnie krytyczną diagnozą japońskiej kultury popularnej oraz granic działań, którym może być poddawany widz. „W całej tej kakofonicznej, na poły groteskowej, na poły karnawałowej atmosferze, rozbrzmiewa pewna nuta niewypowiedzianego smutku” – pisał o zespole na łamach dwutygodnik.com Nikodem Karolak.
Program performatywny Idiomu wzbogaciły filmy. Podczas wieczoru z udziałem Lotte van den Berg pokazaliśmy fragmenty wideo jej spektakli „Agoraphobia” i „Stillen” oraz krótkometrażowy „Exercise in Dying”. Ponadto w programie filmowym ułożonym przez kuratorkę znalazły się dzieła takich reżyserów, jak Werner Herzog, Michael Haneke, Gus Van Sant czy Andriej Tarkowski.
--------------------------
produkcja: Andiamo
zdjęcia: Michał Więckowski
montaż: Nikodem Chabior
koloryzacja: Tomasz Fraszczak
muzyka: Moullinex, „Take a Chance”
