قرآن کلام خدا، کتاب آسمانی و قانون اساسی اسلام است. قرآن کریم از نیازهای آدمی و بشر بحث می‌کند و نیاز جامعه و انسان را در جهت استکمال فرد و مردم بررسی و برآورده می‌سازد؛ نیاز انسان حاضر و آیندهٔ او را روشن می‌سازد. این امتیاز و ویژگی منحصر به شخص قرآن کریم است که در میان کتاب‌های آسمانی و ادیان دیگر به چشم می‌خورد؛ با این خصوصیت که رسول آن خاتم انبیا صلی‌الله‌علیه‌وآله و کتاب آن ختم تاریخ اندیشه و تکامل بشر می‌باشد. با این بیان، دیگر تمایز میان قرآن و دیگر کتاب‌های آسمانی در جهت تحریف، تفاوتی روبنایی است، به‌طوری که اگر بر فرض محال، اصل آن کتاب‌های آسمانی دوباره از جانب انبیا بی‌واسطه به دست ما برسد، دیگر ایراد تحریف بر تورات و انجیل باقی نمی‌ماند؛ ولی مقطعی بودن آن کتاب‌ها و استمرار حیات قرآن کریم تفاوتی است زیربنایی؛ به‌طوری که اگر کتاب‌های آسمانی غیر از قرآن، دوباره نازل شود، در جامعهٔ امروز کفایت نمی‌کند؛ زیرا عمر و مدت آن به پایان رسیده، در حالی که قرآن کتاب مستمر است و تاریخ بشر را می‌سازد. این امر، خود علت دیگری برای تحریف کتاب‌های آسمانی می‌باشد؛ زیرا سردمداران آن کتاب‌ها، بعد از پیامبران الهی، بر حسب نیازهای جامعه مجبور شدند که بر آن‌ها چیزهایی بیفزایند و یا چیزی از آن حذف نمایند.
یکی از ویژگی‌های قرآن کریم نسبت به دیگر کتاب‌های آسمانی پیامبران گذشته، خاتمیت و پایانی بودن ارسال وحی آسمانی از جانب خداست؛ به‌طوری که هم پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله ، آخرین رسول و هم قرآن، آخرین کتاب می‌باشد، با این اعتقاد که قرآن کریم در تمامی جهات حکمی مسلم و اساسی ثابت خواهد بود.
منبع: درآمدی بر شناخت قرآن کریم
آیت الله محمدرضا نکونام
