19. koncert Studia Piosenki Teatru Polskiego Radia „Trzeba marzyć”
Scenariusz i reżyseria: Janusz Gast
Kierownictwo muzyczne: Marcin Partyka
Muzyka: The Jobers w składzie: Piotr Domagalski - kontrabas, Jerzy Małek - trąbka, Marcin Partyka - fortepian, Adam Zgrajka - perkusja

*** Dowiedz się o kolejnych koncertach: [ Ссылка ] ***
** Instagram: [ Ссылка ] **

Janusz Gast (autor scenariusza i reżyser koncertu) wybrał dla młodych wokalistów repertuar złożony z najważniejszych utworów z bogatego dorobku Jonasza Kofty (1942-1988) – wybitnego poety, tekściarza, wokalisty i satyryka – autora kilkudziesięciu piosenek, które weszły do kanonu polskiej muzyki rozrywkowej. W tym tak popularnych, jak m.in. „Wakacje z blondynką”, „Radość o poranku”, „Śpiewać każdy może”, „Jej portret”, „Samba przed rozstaniem”, „Pamiętajcie o ogrodach”, „Taką cię wymyśliłem”, „Autobusy zapłakane deszczem” czy „Kwiat jednej nocy”.


31 grudnia 2017r. odbył się koncertu piosenek Jonasza Kofty pt. "Trzeba marzyć". Muzyczny spektakl odbył się w Studiu Muzycznym PR im. W. Szpilmana w Warszawie i był transmitowany w Programie I Polskiego Radia.

*** ** * ** ***
Mlaska zawiści grząskie błoto
Rimbaud - Aniele Stróżu mój
Gdy pospolitość najwyższą cnotą
Normalność za munduru krój
Ty cieniem złotym przy mnie stój
Ty cieniem złotym przy mnie stój

Dane nam do inności prawo
Rimbaud - Aniele Stróżu mój
Strach głupców zdeptał bredni wrzawą
Współczucia roniąc łzę kaprawą
Bo tylko garb możesz mieć swój
Bo tylko garb możesz mieć swój

Dlatego nie ma w nas Arturze
Poezji co powinna być
Co się jak wino pnie po murze
Roślina, która pragnie żyć
A może tylko nie umiemy
Zapłacić takiej wielkiej ceny?

Zgoniona nasza muza trwożna
Rimbaud - Aniele Stróżu mój
A nasza prawda tak ostrożna
Za dobrze wiemy ile można
Więc nas przedrzeźnia byle gnój
Więc nas przedrzeźnia byle gnój

Dlatego nie ma w nas Arturze
Wiary, że wzbogacimy świat
Nie przez łatanie dziury w rurze
Ale przez wyobraźni ład
Za dobrze wiemy co nas czeka
Kanalizacja, to nie rzeka

Mlaska zawiści grząskie błoto
Rimbaud - Aniele Stróżu mój
Gdy pospolitość najwyższą cnotą
Normalność za munduru krój
Ty cieniem złotym przy mnie stój
Ty cieniem złotym przy mnie stój.

свернуть