"... για δες χυδαίοι άνθρωποι που σε νεκρώνουν με χαμόγελα και χάδια..."

Άκουσα αυτό το τραγούδι σε μια περίοδο της ζωής μου , που δυστυχώς πέρασαν και από τη δική μου τη ζωή "χυδαίοι" άνθρωποι από αυτούς που "τολμούν και σε κοιτούν στα μάτια"

Κάθε φορά που το άκουγα δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρια μου...

Και να που τώρα απαλλαγμένος πια από όλα αυτά, έχω τη μεγάλη χαρά να βάλω τη δική μου πινελιά σε αυτό το υπέροχο τραγούδι της Παυλίνας Βουλγαράκη και να παρουσιάσω στους φίλους μου αυτή την ερμηνεία ψυχής...

Και δεν ήθελα διορθώσεις... ήθελα την τρεμάμενη φωνή όταν λέω "που τολμούν και σε κοιτούν στα μάτια" να την αφήσω... έτσι για να θυμάμαι το σπάσιμο της φωνής από την έντονη συγκίνηση στο στούντιο...

Μουσική - Στίχοι: Παυλίνα Βουλγαράκη
Πρώτη εκτέλεση: Παυλίνα Βουλγαράκη (άλμπουμ "Λαβύρινθοι")

Διασκευή / Ενορχήστρωση: Νίκος Χατζησταύρου
Ηχογράφηση: Studio Πολυφωνική
Μηχανικός Ήχου: Πέτρος Πετρόπουλος
Lyrics Video Clip: LM World UK

------------------------------------------------------------------
Στίχοι :

Τα τακούνια στο χέρι μου
να νιώθω τη γη
θα κάνω γιορτή
που δύεις το αστέρι μου

Καρφί δε μου καίγεται
Όσο αντέξω θα πιω
πώς έγινα εγώ
χαλάκι που σέρνεται

Λίγο λίγο την καρδιά μου
την έκανες κομμάτια

Αγάπη αγνή και άτρωτη
για δες που υπάρχουν κι άνθρωποι
που τολμούν και σε κοιτούν στα μάτια

Αγάπη αγνή και άτρωτη
για δες χυδαίοι άνθρωποι
που σε νεκρώνουν
με χαμόγελα και χάδια

Μονάχος μου αλήτευα
σκορπώντας φωτιές
καημένες ψυχές
κλώτσαγα αλύπητα

Ρέει στο αίμα μου
αυτό το φευγιό
πώς άφησα εγώ
κι έγινες ένα μου

------------------------------------------------------------------

English translation by Tina Refenes:

With my high heels in my hand
to feel the earth
beneath my feet
I'll hold a feast that will set in my star;

I don't give a damn,
I'll drink as much as I can,
how did I become
such a wastrel.

Very slowly,
you broke my heart into pieces,
pure and inflexible love,
do look and see that people also exist
who dare to look you in the eyes;

pure and inflexible love,
do look and see toxic people who do kill you,
with their smiles and caresses.

A vagrant, alone I wandered the streets scattering flames,
poor souls I kicked away
without mercy;
This impulse to run away
flows in my blood
how then did I allow it,
and you became my one....



για σενα...

свернуть