Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Λουκάς Θάνος



Οι πόνοι της Παναγιάς

Που να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφή ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις
Ξέρω πως θα 'χεις την καρδιά, τόσο καλή, τόσο γλυκή
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θε' να σπαράξεις.

'Συ θα 'χεις μάτια γαλανά, θα 'χεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φυλάω απο ματιά κακή και απο κακό καιρό,
απο το πρώτο ξάφνιασμα της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι 'συ για μάχητες, δεν είσαι 'συ για το σταυρό.
Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος, όχι σκλάβος η προδότης.

[...]

Κι αν κάποτε τα φρένα σου, το Δίκιο, φως της αστραπής
κι η αλήθεια σου χτυπήσουνε, παιδάκι μου, να μην τα πείς.
Θεριά οι ανθρώποι, δε μπορούν το φως να το σηκώσουν.
Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν..

[...]

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

свернуть