Zelden was Nederland zo in de ban van een stukje karton als tijdens de Flippo-rage, die ons tussen 1995 en 1997 in de ban hield. De ronde schijfjes, die gratis bij zakken Smiths-chips zaten, ontketenden een ongekende gekte onder basisschoolleerlingen in ons land. Op de Flippo werden verschillende stripfiguren afgebeeld en iedere afbeelding had een eigen nummer. Daarnaast kwamen er speciale verzamelmappen op de markt en creëerden zowel de fabrikant als de kinderen zelf vele spellen met dit ronde stukje karton.
Er ontstonden uitgebreide ruilbeurzen en zakken chips werden, zonder af te rekenen, al in de winkel geplunderd. Concurrenten probeerden in te haken op de hype, maar alleen de Top-Shots van Croky kwamen qua populariteit nog enigszins in de buurt.
Over de oorsprong van de Flippo gaan vele verhalen de ronde. Zo zou het afgeleid zijn van het traditionele Japanse Mendo-spel, maar zien anderen Hawaï als bakermat. Hier speelden kinderen vroeger al een spel met kartonnetjes uit melkfles-doppen. Ze legden alle doppen op elkaar en gooiden er een steen op waarna je alle kartonnetjes won die met het plaatje naar boven terechtkwamen. De term Flippo was enkel voor de Belgische en Nederlandse markt bestemd. Zo heetten de speeltjes in Spanje ‘Tazos’ en werden ze in Oostenrijk ‘Kelly Caps’ genoemd.
De Flippo vertrok met stille trom toen de zak echt leeg bleek te zijn en de langdurige hype was overgewaaid. Een groter spaarsucces is er sindsdien niet meer geweest in chipsland.
