پری
یه روزی میشینم لب خندههات
کپر میزنم پشت چشم سیات
یه روزی ولم میکنی دسّ آب
که غرقم کنه بحر چشم سیات
به بحر نگاهت به افسونگری
موهات پیچک ناز نیلوفری
نگات کردم و دل به دریا زدم
شدم غرق تو غرق تو: ای پری!
//
توو هفت آسمونای خاکستری
ستارهم کدوم طالعه، شاپری؟
مو کشتی سپردم به تیفونِ تو
جهاز دلِ تا کجا میبری؟
//
تمومِ جنوبُم شمالُم تونی
زلال دل خشکسالم تونی
یه عمره که آشفته حالِت مونم
یه عمره که خواب و خیالُم تونی
//
یه عمره که شط خیاله دلُم
بلمرونِ موجایِ بیساحلُم
الاهی که سنگ صبورت بشه،
کویر دلِ داغِ ناقابلُم
//
دوتا چشم خالی به برگشتِنِت
امیدی که برگشته از رفتِنِت
رسیدُم ته خط، سرِ انتظار،
پُرِ قصّههایی که نشنُفتِنِت
//
یه روزی میشینم لب خندههات
کپر میزنم پشت چشم سیات
یه روزی ولم میکنی دسّ آب
که غرقم کنه بحر چشم سیات
کَپَر: نام گونهای اقامتگاه سایهبانی در جنوب ایران
بِلَم: قایق ، کرجی
سنگ صبور: سنگ افسانه ای که غم های مردم را می شنیدی و چون بلاگردانی میترکید
بحر: دریا
طالع: بخت و اقبال؛ سرنوشت
جهاز: کشتی
تیفون: توفان
شطّ: رود بزرگی که وارد دریا میشود
