Ένα πανέμορφο, παλιακό τραγούδι της τάβλας, ερμηνευμένο από τον μαΐστορα του είδους, Δημοσθένη Βλαχαγγέλη (ή Καλατζάκο) από το Γαρδίκι Τρικάλων. Στο κλαρίνο ο Βάιος Μαλλιάρας.

Ένα τραγούδι με στίχο εις βάθος ιστορικό, που μιλάει για τα χρόνια τα μεθεπαναστατικά, για την απέχθεια του λαού και την αποστροφή σε αυτούς που θέλησαν, καταστρέφοντας την κλεφτουριά και φονεύοντας τους πρωτεργάτες αυτής, να λυγίσουν την αθάνατη ελληνική ψυχή...

Ποιός είδε τέτοιο θαύμασμα, παράξενο, μεγάλο,
να κουβεντιάζουν τα βουνά με τις κοντοραχούλες,
κι η Λιάκουρα της Λεβαδειάς, κι η Γκιώνα του Σαλώνου,
και τα Βαρδούσια τα ψηλά πω 'χουν τις καταβόθρες,
κατάστρεψαν την κλεφτουριά τους δόλιους Ανδρουτσαίους,
τον Δρόσο τον περήφανο, τον πολυξακουσμένο,
πω 'χει τις πέντε αδερφές, τις πολυξακουσμένες,
η μια τον κλαίει την αυγή κι η άλλη το μεσημέρι,
κοντά στο γλυκοχάραμα τον κλαίν' κι οι πέντε αντάμα...

свернуть