İÇİMDE VE DIŞIMDA YALNIZIM…
Ağır bir rüzgâr şimdi
Gece dağıldı karanlığın gölgesinde
Eğilip baksam aynaya,
Kendimi göremem
Ben,düşüncelerimin anaforunda boğuldum
Peki!
Peki,şimdi denize vurunca yakamoz,
Köpük kokulu yalnızlık nereden bilecek ki,
İki kişinin yaşadığı güzellikleri?
Ha,söyle!
Nereden bilecek ki?!
Ahhh,
Bu gece yarısı ormanında iyice dağıldım
Ve ruhumda sönük bir isyan kokusuyla
Sevgiyi eskittim penceremde
Ve dağıldım yalnızlığımda
Sen!
Sen ey ruhumu bir bıçak gibi kesen özlem!
Ey,kalabalığın ormanına süzülen bulut!
Ey,sessizliğimin çığlığını gizleyen dudaklarım
Ve gölgeler arasında başını kaldırmadan beni süzen kedi!
Görün!
Görün,bir ayna kırılıyor gözlerimde
Avuçlarımda bir kuş kanat çırpıyor,ayağı bağlı
Ve bunca olanlara rağmen,
Tek özgür olan kalemim
O da,sayfaların kanadında uçabiliyor
Anlayacağınız Dostlar,
Bitiğim ben artık
Bitik!
İçimde
Ve dışımda yalnızım artık
Yapayalnız.
Karantina yalnızlıklarım/ankara
Süleyman Altunbaş
