Η γιαγιά Δόμνα Μέγγα, το γένος Γιουρούκη, με καταγωγή από την Καστάμπολη Γανοχώρων, γεννημένη η ίδια στην Κορύτα (Κορυφές) Καβάλας, αφηγείται όσα άκουσε για τους διωγμούς του1913- 1919, από τον πεθερό της.
Η μητέρα της Ειρήνη, έμεινε πεντάρφανη καθώς έχασε γονείς, έφηβο αδελφό και αδελφή από τις οργανωμένες διώξεις κατά του ελληνικού στοιχείου.
Ο πατέρας της Θανάσης έχασε στον διωγμό την πρώτη του γυναίκα κι απόμεινε χήρος μ' ένα μικρό παιδί τον Γιωργάκη. (Μέχρι που πέθανε, γέροντας πια, τον φωνάζαμε "μπαρμπα-Γιωργάκη").
Ως παιδί, πέρασε την βουλγαρική κατοχή και τον εμφύλιο, ορφανή από πατέρα, καθώς αυτόςχτυπήθηκε σοβαρά από δοκάρι στο κεφάλι, προσπαθώντας να επισκευάσει τη στέγη του προφυγικού σπιτιού, με τη μάνα και τα τέσσερα αδέλφια της,
Δεν αναφέρει τίποτε από αυτά, μόνο στέκεται με ευγνωμοσύνη στην ανθρωπιά των απλών Τούρκων, που έσωσαν όχι μόνο τη ζωή του πεθερού της και των συγγενών του, αλλά και την περιουσία του.

свернуть