یک حدیث نبوی می‌گوید «الخَیر فی ماوقع!» یعنی در هر آنچه رخ می‌دهد خوبی نیز هست. بدین‌سان، فرو افتادن هفتمین روبنده، در رقص هفت روبنده آیت‌الله علی خامنه‌ای، را می‌توان اندکی خوبی در متن اتفاقی بد دانست. برای بیش از سه دهه، آقای خامنه‌ای کوشیده بود تا چهره واقعی خود را پنهان کند.
یک روبنده او را مبارز اسلامی پیرو سید قطب و ابوالعَلا مودودی نشان می‌داد. روبنده دیگر تصویری بود از یک رهبر پرهیزکار که در آخرین لحظه از لبه پرتگاه عقب می‌نشیند. هفته گذشته، در یک سخنرانی کوتاه که به بهانه روز بعثت ایراد شد، آخرین روبنده کنار زده شد و چهره واقعی «رهبر عالی‌قدر جهان اسلام» به‌عنوان مُرید ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه، آشکار شد.
در این سخنرانی کوتاه، که حتی از آخرین رقص سالومه نیز کوتاه‌تر بود، آقای خامنه‌ای تلویحا اعلام کرد که از دید او، آنچه پوتین می‌گوید حکم وحی منزل دارد. پوتین می‌گوید برای نجات مردم اوکراین به آن کشور حمله کرده است؟ خب، راست می‌گوید. پوتین می‌گوید اوکراین قربانی آمریکا است؟ البته، درست می‌گوید.
آقای خامنه‌ای در پوتین‌سِتایی از اُلیگارش‌هایِ شریکِ تزار ولادیمیر نیز فراتر می‌رود و مراد خود را صاحب این اختیار می‌داند که هرگاه خواست، همه قوانین بین‌المللی را زیر پا بگذارد و باران بمب‌های خود را بر سر مردم بی‌گناه هر جا که خواست ببارد.
