اخبار را رصد می‌کنیم، هر چندروز یک‌بار بر اثر ناکارآمدی رژی جمهوری اسلامی اتفاقی وحشتناک یا بسیار عجیب رخ می‌دهد.
یک روز ساختمانی عظیمُ‌ُجثه بر سر مردم فرومی‌ریزد، یک روز 200 صندوق امانات از مهم‌ترین بانک کشور سرقت می‌شود و روز دیگر، قطاری با یک بیل مکانیکی برخورد می‌کند و بسیاری جانشان را از دست می‌دهند و در پی همه اینها مردم اعتراض می‌کنند.
جمهوری اسلامی به اوج ناتوانی رسیده و هر روز از ترس مردم، یا کلکی را سوار می کند یا به ابزار سرکوب متوسل می شود.
فسادها، دروغ ها و سرکوب های رژیم، مردم را سرخورده و خشمگین تر از همیشه کرده و روزی نیست که یک کارشناس اقتصادی یا جامعه شناس درباره فروپاشی جامعه و کشور، هشدار ندهد.
بسیاری بر این باورند که با همه بحران های موجود، چشم انداز مثبتی پس سقوط جمهوری اسلامی وجود دارد؛ چراکه با استقرار یک حکومت دموکراتیک و مردمی، می توان شرایط کشور را خیلی زود سامان بخشید.
در این شرایط پرسش این است که استمرار حوادث ناگوار و البته استمرار اعتراضات مردم علیه رژیم ورشکسته جمهوری اسلامی، چه وضعیتی را به وجود می‌آورد؟
سعید شریعتی، جامعه‌شناس ساکن ایران در این باره می گوید: سلسله اتفاقاتی که در چندوقت اخیر در کشور رخ داده و باعث نارضایتی گسترده مردم شده، نشان دهنده وضعیت نامناسب حکمرانی در کشور برای اداره امور جامعه است.
این جامعه شناس با اشاره تلویحی به بی کفایتی کلیتِ حکومت، می افزاید: اگر بخواهیم منصفانه سخن بگوییم، وضعیت آشفته کنونی را نمی‌شود صرفا به دولت سیزدهم و رئیس‌جمهوری کنونی نسبت داد و ریشه‌های این میزان از رهاشدگی امور را باید ریشه‌ای‌تر بررسی کرد
