ΣΤΙΧΟΙ:Δ.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Καράβι ποιός σε κέντησε
ποιός σου βαψε τα ξάρτια
για να με πάρεις μακρυά
και να δακρύσουνε πικρά
της μάνας μου τα μάτια

Φέυγω γιατί με πίκρανε η φτώχια και ο πόνος
ειχε πνιγεί η ελπίδα μου
είχε σβηστεί ο ήλιος
είχε χαθεί ο δρόμος

Με δέρναν όλοι οι καιροί
μου πάγωναν τα μάτια
μου κάναν πέτρα το ψωμί
μου κάναν βούρκο το νερό
και την καρδιά κομάτια

Φέυγω γιατί με πίκρανε η φτώχια και ο πόνος
ειχε πνιγεί η ελπίδα μου
είχε σβηστεί ο ήλιος
είχε χαθεί ο δρόμος

Δεν μου χαν μείνει να αγαπώ
δυο χέρια να αγκαλιάζω
μονό τα χείλι με καημό
και μια φωνη με πυρετό
τον πόνο να φωνάζω

Φέυγω γιατί με πίκρανε η φτώχια και ο πόνος
ειχε πνιγεί η ελπίδα μου
είχε σβηστεί ο ήλιος
είχε χαθεί ο δρόμος

свернуть