Μπορείς να τρέξεις μακριά από τα πάντα αλλά όχι από αυτά που έχεις μέσα σου...
...τούτο το καράβι της φυγής...είναι εντός μας και μόνο....!!

Ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης

Φυγή

Αισθάνομαι την πραγματικότητα με σωματικό πόνο.
Γύρω δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, αλλά τείχη που στενεύουν διαρκώς περσότερο,
τέλματα στα οποία βυθίζομαι ολοένα.

Αναρχούμαι από τις αισθήσεις μου.
Η παραμικρότερη υπόθεση
γίνεται τώρα σωστή περιπέτεια.

Για να πω μια κοινή φράση,
πρέπει να τη διανοηθώ σ' όλη της την έκταση,
στην ιστορική της θέση, στις αιτίες και τα αποτελέσματά της.
Αλγεβρικές εξισώσεις τα βήματά μου.

~~~~~~~~~

Επίλογος —1928


Από χίλιους δρόμους είμαστε φτασμένοι
σ' ένα σημείο όλοι, για ένα σκοπό
Και προσμένουμε μ' άγνοια τυλιγμένοι
μα περισσότερο αξιολύπητοι γι' αυτό..

Μ' έναν ωραίο επίλογο θα τελειώσει
το παραμύθι της ζωής...
Μαυροντυμένοι ολημερίς,
ήρωες με τα μαλλιά μας στον αγέρα,
θα τριγυρνούμε αγέρωχοι
στα σοκκάκια, τη σκοτεινή αυτή μέρα...

Κουρασμένοι ως θα νυχτώσει
στη φύση, στ' αστέρια
"αντίο" για πάντα θε να πούμε
και μ' έναν ωραίο επίλογο θα τελειώσει
το παραμύθι της ζωής
που την ψυχή μας τόσο είχε πληγώσει!

_______________

Το καράβι της φυγής

Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης
Ερμηνεία: Γεωργία Νταγάκη

Ένα καρά ένα καράβι της φυγής,
ένα γλυκό καράβι,
στα όνειρα, στα όνειρά μου έρχεται
και μπαίνει κάθε βράδυ...

I do not own rights of this song...

Στην πλώρη γράφει λεύτερος
στην πρύμνη δεν αντέχω
κι έχει στα άλμπουρα ψηλά,
ό,τι εγώ δεν έχω...

Κι ο καπετάνιος με ρωτά
κι ο καπετάνιος λέει,
"μήπως πεινάς,
μήπως πεινάς, μήπως διψάς,
κι είσαι σκοτεινιασμένος" ;

"Μήτε πεινώ,
μήτε πεινώ, μήτε διψώ,
μα ψάχνω μια πατρίδα
γιατί δεν έχω μια μεριά,
να γύρω το κορμί μου,
αν με προδώσει η θάλασσα,
ο σκύλος κι η καλή μου"...

Ένα καρά ένα καράβι της φυγής
ένα γλυκό καράβι,
στα όνειρά, στα όνειρά μου έρχεται
και φεύγει κάθε βράδυ....

свернуть