Ahmet Kaya’nın Evi

Bir yılı aşkın bir süredir sessiz sedasız “Aşkın ve Tarihin Mezarlığı” olarak bilinen Paris’in ünlü Pêre-Lachaise’inde bulunan Ahmet Kaya için ebedi bir ev inşa edilmekteydi. Ahmet Kaya’nın nereden gelip nereye gittiğini, dünyaya bakışını, üretimini, hasretiyle veda ettiği, ait olduğu toprakların kokusunu taşıyan ve onun tevazusunu aşmayacak bir yapı tasarlamanın dışında Paris Belediyesi’nin Pêre-Lachaise’i bir açık hava müzesi olarak tutmak için uyguladığı katı kurallar, bizim “Ahmet Kaya’nın Evi” dediğimiz yapının vücut bulmasını oldukça zor bir süreç haline getirmişti. Anadolu’nun çok kültürlülüğünden çıkıldı yola. Mimar Beysun Sayın’ın yaptığı ilk tasarım Anadolu’nun çok kültürlülüğünden yola çıkılarak yapılmıştı ve bir bütün oluşturan çok renkli, hareketli parçalar bir araya getirmek isteniyordu ancak Pêre-Lachaise yönetimini, Ahmet Kaya’nın bulunduğu yerin SİT alanı ilan edilmesi nedeniyle aşamadı. Bu arada birçok heykeltıraş ve mimarın tasarımları da bu kurallardan nasibini aldı. Proje tekrar tekrar masaya yatırılarak ana fikri koruyup şekil ve malzemede uygunluk sağlandı ve alınan onayın hemen ardından heykeltıraş Hale İşsever’in de katılımıyla üretim safhasına geçildi.

‘Ahmet Kaya’nın Evi’ için hem kurallara uygun hem Anadolu toprağının bağrından çıkan, antik Yunan ve Roma heykellerin vazgeçilmez taşı, Yunanistan’daki kardeşi Tasos, İtalya’daki kardeşi Careta olan Marmara mermeri seçildi ve üç buçuk ton ağırlığındaki tek parça kütlenin Ahmet Kaya’nın hayatı boyunca kutsadığı Anadolu insanının emeğinin kullanılması amacıyla Marmara Adası’ndan İstanbul’a, buradaki emek katkısından sonra da Paris’e taşınması göze alındı.

Hayatını taşa adamış olan Mimar Mehmet Akif Beşkardeş’in dört aylık uğraşı sonucu Marmara Adası’ndan çıkarılıp getirilen taşımız koca bir dağın ortasından geçen beyaz bir şeritti. Ahmet Kaya’nın evini onun hak ettiği huzuru bulabilmesini sağlayacak bir yatak olarak düşündük. Yatağın içini en sevdiği çiçeklerle, kardelenlerle doldurduk. Üzerine Anadolu’nun her yerinden topladığımız imgelerle süslediğimiz kırk yama bir yorgan örttük. Doğduğu toprakların, Mezapotamya’nın güneşi ve Ege’nin nazar boncuğu, Kastamonu yazmasından bir servi ağacı, içinde doğduğu kültürün silueti ile birlikte, bacağı kırık mangalını dostlarıyla yakmayı özlediği, en çok sevdiği insanları insafına bıraktığı şehir, İstanbul’un silueti, öksüz bıraktığı enstrümanları, yine bu toprakların müziğinde kullanılan aletlerden bir seçki ve ayrıca müziğin evrenselliğine inandığı için bağlamasının yanı başına piyanosunu da yorganına uygun bulduk.

On kişilik bir ekip, yaklaşık bir yıllık bir emekle bu ‘Ev’in çatısını örtüp tamamladı.
Ve kendi ebedi evinin üzerine yazılabilecek en uygun son sözü belki de sanatçılara has bir öngörü ve duyarlılıkla hissedip uzun yıllar önce söylemişti zaten Ahmet Kaya;

“Tarifi imkansız acılar içindeyim
Gurbette akşam oldu yine rüzgar peşindeyim
Yurdumdan uzak yağmurlar içindeyim
Akşam oldu, sürgün susuyor…”

Onu artık yorganın üzerindeki Mezapotamya Güneşi ısıtacak.
Şarkıları elbette hiç susmayacak.
Bir daha asla hiç kimsenin kendi kimliğinden vurulmayacağı bir ülke özlemiyle;
Biz Ahmet Kaya’yı hayatın ve tarihin haklı adaletine teslim etmenin huzurunu yaşıyoruz.
Teşekkürlerimizle…

Gam Production (Kasım 2003)

свернуть