Պատարագիչ` Տեր Հուսիկ քահանա Դոխոլյան։
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի։

#տերողորմյա #տերողորմիր #տերգրիգոր #զորավոր #սուրբաստվածածին #եկեղեցի #հոգևորերգ #երգ #եկեղեցականերգ

Տէր, ողորմեա՛. Տէր, ողորմեա՛.
Տէր, ողորմեա՛. Տէր, ողորմեա՛.
Ամենասուրբ Երրորդութիւն,
Տո՛ւր աշխարհիս խաղաղութիւն:
Եւ հիւանդաց բժշկութիւն,
Ննջեցելոց արքայութիւն:
Արի՛ Աստուած հարցն մերոց,
Որ ապավենդ ես նեղելոց:
Հա՛ս յօգնութիւն ծառայից քոց
Լե՛ր օգնական ազգիս Հայոց:
Տէր, ողորմեա՛. Տէր, ողորմեա՛.
Յիսուս Փրկիչ, մեզ ողորմեա՛:
Երևանի օպերային թատրոնի արական երգչախմբի կատարմամբ:
Այս երգը նախապես ցասման ժամի մաս է կազմել, այսինքն հոգևորականներն այն կատարել են բնական աղետների և թշնամիների հարձակումների ժամանակ, մինչ աշխարահական մարդիկ նման դեպքերում կատարում էին «Գորանի» պարերգն` իր մի քանի տարբերակներով:
Իսկ ի՞նչ է խնդրվում Բարձրյալից «Տէր ողորմեա՛» երգում: Սա աղոթք է, որտեղ Ամենասուրբ Երրորդությունից խնդրվում է ողորմած լինել մեր հանդեպ, աշխարհին խաղաղություն պարգևել: Խնդրում ենք նաև, որ հիվանդությունից տառապողները բժշկություն գտնեն, ազատվեն իրենց ցավերից, իսկ մեր հարազատ և օտար հանգուցյալները Երկնային թագավորությանն արժանանան՝ մեր Երկնային Հորից ստանալով աստվածային այն սերն ու ջերմությունը, որը մենք՝ մարդիկս նրանց կենդանության օրոք հաճախ զլանում ենք տալ:
Երգի հաջորդ տողերով կանչում ենք մեր հայրերի Աստծուն, որ նեղյալների ապավենն է, որպեսզի օգնության հասնի և օգնական լինի մեր Հայոց ազգին, որն արդեն քանի դար է՝ ենթարկվում է կեղեքումների, զրկանքների ու տառապանքի
Հայտնի չեն «Տէր ողորմեա՛» երգի ո՛չ հեղինակը, ո՛չ նրա ստեղծման ժամանակաշրջանը: Միայն գիտենք, որ 18-րդ դարում Սիմեոն Ա Երևանցի կաթողիկոսն այն հավելել է Հայոց Սուրբ Պատարագի մեջ, և մինչև այժմ այն երգվում է Սուրբ Հաղորդությունից առաջ: Կոմիտասի ձեռագրերում այն գրի առնված և մշակված կա մի քանի տարբերակներով՝ արական և երկսեռ երգչախմբերի համար, և մեկ տարբերակ էլ, որ, ինչպես նշում է Ռոբերտ Աթայանը (Երևան, 1997թ., ԿՈՄԻՏԱՍ, Երկերի ժողովածու, Հտ 7, էջ 169), «ավելի լայն ժողովրդական է, գուցե՝ դպրոցական կատարման հատկացված, ցած դիրքերում գրված մի հակիրճ տարբերակ է»: Ռոբերտ Աթայանը նաև նշում է, որ այս երգի մշակման մեջ կարելի է զգալ Կոմիտասի կրած սարսափի արտահայտությունը, այն սարսափի, որը նա ապրել է Հայոց ցեղասպանության տարիներին՝ իր հայրենակիցների հանդեպ թուրքերի գործած գազանային դաժանությունները տեսնելիս:
Աղբյուր` matyan.am

свернуть