Wałbrzych Główny jest dużą stacją węzłową o charakterze manewrowym, jedną z najwyżej tego typu położonych w Polsce, a wśród stacji górskich – największą. Dworzec położony jest na wysokości 500 m n.p.m. Nazwę „Główny” zawdzięcza właśnie szerokim funkcjom w ruchu towarowym, gdyż pomimo charakteru węzłowego, dla ruchu pasażerskiego znajduje się ona na obrzeżach miejscowości na terenie dzielnicy Podgórze. Przez dworzec biegną linie kolejowe Wrocław – Görlitz oraz Kłodzko – Wałbrzych.
Stacja ma kilka grup torowych, na grupę torów pasażerskich składa się 6 torów posiadających krawędź peronową, z czego dwa okalające budynek dworca oraz dwa dwu-krawędziowe perony. Aktualnie w ruchu pasażerskim użytkowane są jednak tylko 3 krawędzie przy peronach 1 i 2. Na wysokości peronów znajduje się także kilka torów ładunkowych, pozostająca jednak w większości wyłączona z eksploatacji. W tym miejscu zlokalizowano również stację paliw, będącą własnością PKP Energetyka.
Na wysokości nastawni „WG” zlokalizowano też lokomotywownię, obecnie wyłączoną z użytkowania. W przeszłości lokomotywownia ta stanowiła jedno z podstawowych miejsc obsługi zarówno pojazdów trakcji parowej, spalinowej i elektrycznej (przed wojną lokomotywownia posiadała nawet zelektryfikowane stanowiska) do obsługi linii kolejowej nr 274.
Na przestrzeni lat układ torowy stacji Wałbrzych Główny podlegał pewnym przebudowom, głównie związanych z likwidacją torów i rozjazdów. Do dziś część rozwiązań pozostaje jednak oryginalnymi z czasów przedwojennych. Rozwiązaniem nawiązującym do niemieckiego pozostaje nietypowe, zastosowane wyłącznie na kilku stacjach w Polsce, zawieszenie poprzeczne do sieci – konstrukcje wsporcze mają w tym wypadku jednak polski rodowód, pomimo iż elektryfikacja prowadzona w latach 60. XX wieku prowadzona była na linii zelektryfikowanej wcześniej systemem prądu przemiennego w latach międzywojennych.
Dworzec został oddany do użytku 15 sierpnia 1867 roku. Pierwszą nazwą było Dittersbach. Kolejne nazwy dworca to Waldenburg Dittersbach, po wojnie na krótko Borowieck (pierwsza powojenna nazwa Wałbrzycha) Wałbrzych Dzietrzychów nadana 27 sierpnia 1945 roku, Wałbrzych Ogorzelec, którą dworzec nosił od 6 września 1947 roku oraz Wałbrzych Główny, którą dworzec nosi od 1948 roku. Elewacja budynku dworca ma bogaty detal architektoniczny w postaci obramień okiennych i drzwiowych, płycin, gzymsów, rozet.
Szkoda, że lokomotywownia nie jest eksponowana i w spokoju popada w ruinę, mogła by być dużą atrakcją i ożywić świeżo wyremontowany dworzec .
