Ait olduğu yerde atar insanın yüreği
Kimi zaman anne sıcağıdır evi, kimi zaman yar göğsü...
Bir gün bir şey olur, kovulursun kalbinin attığı yerden
Hüznün baş kalesidir artık evim dediğin yer
Kovulmuşsundur artık en sevdiğinin yüreğinden
Kanatları gövdesine yapışmış bir kuş misali
Ağacın en yüksek dalında unutulmuşsun gibi.
Bir rüzgar eser, her şey geçer
Alıştır kendini...
