ΑΛΕΚΟΣ ΚΙΤΣΑΚΗΣ - ΟΜΟΡΦΟΠΑΛΙΚΑΡΟ - ΣΙΔΗΡΟΒΕΡΓΙΝΟ ΚΛΟΥΒΙ - ΠΟΙΟΣ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΜΑΝΤΑΛΟ - ALEKOS KITSAKIS OMORFOPALIKARO - SIDIROVERGINO KLOYBI - POIOS HTYPAEI TO MANDALO
ΤΡΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΘΑΝΑΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΗΔΟΝΙΟΥ ΤΗΣ ΗΠΕΡΟΥ, ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΤΟΥ ΚΙΤΣΑΚΗ. ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΑ.ΦΙΛΤΑΤΕ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ - ΣΥΝΕΙΠΗΡΩΤΗ ΑΛΕΚΟ ΚΙΤΣΑΚΗ, ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΠΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΤΟΣΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΤΟΣΟ ΣΤΑ ΨΩΜΟΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΟΣΟ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΜΑΚΡΥΑ, ΣΤΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΑ ΞΕΝΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ? ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΙ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΤΡΙΣΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ, ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ. ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ ΑΛΕΚΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΦΟΡΤΙΣΗ ΣΤΗ ΥΨΗ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ, ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ. ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΕ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΩ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ. ΔΑΝΕΙΖΟΜΑΙ ΟΜΩΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΟΥ (ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ) ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ ΜΑΣ - ΣΥΝΗΠΕΙΡΩΤΗ ΠΟΙΗΤΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΤΑΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΡΑΚΟ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΡΤΑ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ ΜΟΛΙΣ 26 ΕΤΩΝ, ΜΕ ΤΙΤΛΟ "Η ΞΕΝΙΤΕΙΑ" ΑΓΝΩΣΤΑΙ ΑΙ ΒΟΥΛΑΙ/ΚΡΙΜΑΤΑ/ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΖΗΛΟΥΣΙΝ ΟΙ ΘΕΟΙ ΟΥΣ ΘΝΗΣΚΟΥΣΙΝ ΝΕΟΙ...... Η ΞΕΝΙΤΙΑ\ ΚΏΣΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗ Ανάθεμά σε ξενιτιά, με τα φαρμάκια πόχεις! Θα πάρω έναν ανήφορο να βγω σε κορφοβούνι Να βρω κλαράκι φουντωτό και ριζιμιό λιθάρι, Να βρω και μια καλόβρυση να ξαπλωθώ στον ήσκιο, να πιω νερό να δροσιστώ, να πάρω λίγη ανάσα, ν αρχίσω να συλλογιστώ της ξενιτιάς τα πάθη, να πω τα μαύρα ντέρτια μου και τα παράπονά μου. Άνοιξε, θλιβερή καρδιά και πικραμένο χείλι, Βγάλε κανά χαμόγελο και πες κανά τραγούδι. Τραγούδια αν έχ η μαύρη γη και ο τάφος χαμογέλια, Έχει κι εμένα η καρδιά, που περπατάει στα ξένα. Τα ξένα έχουνε καημούς πολλούς και καταφρόνια πλήθος. Στα ξένα δεν ανθίζουνε την Άνοιξη τα δένδρα και δε λαλούνε τα πουλιά, ζεστός δεν λάμπει ο ήλιος. Δεν φυλλουριάζουν τα βουνά, δεν πρασινίζει ο κάμπος, και δεν δροσίζει το νερό, και το ψωμί πικραίνει!!!...... Στα ξένα ποιος θα σε χαρεί, ποιος θα σε καμαρώσει; Στα ξένα ποιος θα σε χαρεί και ποιος θα σου γελάσει; Πού ναι της μάνας τα φιλιά, τα χάδια του πατέρα, και πούνε τα γέλια τ αδερφού κι η συντροφιά του φίλου; Ανάθεμά σε ξενιτιά, με τα φαρμάκια πόχεις!

свернуть