Παλιό, παραδοσιακό Ηπειρώτικο τραγούδι της τάβλας (μοιρολόι) από την περιοχή της Παρδαλίτσας (Πράδαλας) Λάκκας Σουλίου Ιωαννίνων. Εξιστορεί το θάνατο του ντόπιου ληστή Γεωργίου Κιάμου (καταγόμενος από την Παρδαλίτσα Λάκκας Σουλίου), ο οποίος ήταν ένας από τους τελευταίους ληστές του αιώνα μας και ο οποίος είχε επικηρυχθεί. Ο θάνατος του επήλθε όμως, ύστερα όμως από προδοσία προσφιλών του προσώπων.

Σήμερα, τόσες δεκαετίες μετά, η θείτσα Πανάγιω και η θείτσα Φώτω εγκατεστημένες στην Παρδαλίτσα, θυμούνται ακόμη τον πατέρα τους. Δύο από τις κόρες του ληστή Γιώργου Κιάμου είναι σε θέση ακόμη να περιγράψουν εκείνα τα δραματικά και άγρια χρόνια, που στάθηκαν άδικα για κάποιους άτυχους της εποχής. Ο Γιώργος Κιάμος, ένας από τους τελευταίους ληστές του αιώνα μας, ένας απ' αυτούς που μια άτυχη στιγμή τον έφερε με το ντουφέκι στο βουνό, τραγουδιέται ακόμη από τις κόρες του. «Οχτώ αδέρφια ήμασταν...», λέει η θείτσα Πανάγιω, «πέντε κορίτσια και τρία παιδιά και πήγαμαν και βρήκαμαν πατέρα χωρίς κεφάλι...». Ήταν τότε 12 χρονών κοριτσάκι... Μέσα από τις μνήμες των δύο γυναικών και τη διήγηση ενός αυτόπτη μάρτυρα της αιματηρής συμπλοκής, του μπάρμπα-Σπύρου Τζαλαβρά, ξετυλίγονται οι πτυχές μιας ιδιότυπης φυσιογνωμίας, ενός από τους τελευταίους ληστές, που από τις συγκυρίες και την απελπισία βρέθηκε επικηρυγμένος και είχε τραγικό τέλος. Απ' αυτόν πλέον απέμεινε μόνο η μνήμη και το παρόν τραγούδι....

Οι εικόνες παρουσιάζουν το χωριό Ζωτικό Ιωαννίνων, στην περιοχή του οποίου έγιναν πολλές μάχες κατά τη διάρκεια της Σουλιώτικης κυριαρχίας. Οι εικόνες αντλήθηκαν από τη ομάδα στο facebook: [ Ссылка ]
Τραγουδά ο Παπαναστάσης Παπαθανασίου, καταγόμενος από το προαναφερθέν χωριό.

Οι στίχοι:
Τρεις περδικούλες κάθονταν στου Τόκα το λιθάρι
η μια κοιτάει τα Γιάννενα, η άλλ' κοιτάει την Άρτα
η τρίτη η μικρότερη, μοιριολογάει και λέει:
"Τι 'ν' το κακό που έγινε Γιωργάκη Κιάμο μου;
αχ στους Καπεταναραίους
το Γιώργο Κιάμο βάρεσαν, του πήραν το κεφάλι
δε στο είπα Γιώργη μια φορά, δε στο είπα τρεις και πέντε;
Σε φίλου σπίτια να μη πας, ούτε και σε κουμπάρους
οι φίλοι φίδια σου 'γιναν και οι κουμπάροι σκύλοι".
- Τι του 'κανα μωρέ παιδιά, αυτουνού του Γιάννη Λάμπρου;
Όπου με πότισε ρακή και μου 'δειξε λημέρι
- Αχ ο μαύρος ξεψυχάω, δεν θα ζήσω να τον φάω.

свернуть