Սանասար Մաթևոսյանը հավաքում է անձրևի ջուրը և այդպես ջրում տնկիները։ Միայն այդպես է նա կարողանում աճեցնել իր բերքը։ Ֆերմերը ապրում է Ախալցխեի Փոքր Ծիրա գյուղում, որտեղ արդեն տասնյակ տարիներ է, ինչ ոռոգման ջուր չկա։ Եթե հուլիսյան շոգ օրերին գյուղում առատ տեղումներ չլինեն, Սանասարը ցանած կարտոֆիլից և եգիպտացորենից բերք չի ստանա։
Սանասարի նման իր համագյուղացիներն էլ գարնանը ցանում են անձրևի հույսով: Գյուղերում ֆերմերները ստիպված են հրաժարվել կարտոֆիլից, լոբուց և ցանել հացահատիկային մշակաբույսեր, որոնք ջուր չեն պահանջում։ Փոքր Ծիրայում ցույց են տալիս այն վայրերը, որտեղ տարիներ առաջ պտղատու այգիներ էին։ Ջրի բացակայության պատճառով ծառերը չորացել են, իսկ այգին հատել են։
Ֆերմերները ստիպված են հրաժարվել չջրվող հողերի մշակությունից, - ասում են գյուղատնտեսության մասնագետները։ Նրանց կարծիքով, խնդիրը ոչ միայն ենթակառուցվածքներում է, այլև դեբետում։ Գյուղատնտեսական խորհրդատվական ծառայության ղեկավար Գուրամ Ջինճվելաձեն կարծում է, որ երկրում պետք է ներդնել կաթիլային ոռոգման համակարգեր, ինչը նշանակում է քիչ ջրով մեծ տարածքներ ոռոգել։
