انبیا علیهم‌السلام با ذکرهایی که داشتند، دارای قدرت نفوذ و توان کارآمدی بودند و از این رو بود که آنان را به سحر و جادو و نیز جنون متهم می‌کردند.انبیای الهی علیهم‌السلام به صورت غالبی و عمومی، قدرت منفصل و سپاه و لشکر نداشتند و به تنهایی برای هدایت یک امت برمی‌خاستند و در این راه با گردن‌کشان و زورگویان و معاندان درگیر می‌شدند. گاه برخی از آنان با یک قوم مخالف مواجه می‌گشتند؛ اما همانند حضرت نوح، نزدیک به هزار سال عمر می‌کند و جان وی به سلامت می‌ماند. اولیای خدا هیچ گاه با قدرت باطن به جنگ مردم عادی و انسان‌های معمولی نمی‌روند؛ ولی بدخواهانی دنیاطلب را که به قدرت‌های باطل و شیطانی، مثل سحر و جادو مجهز هستند، کنترل می‌کردند. امروزه جادوگری و سحر، در برخی از کشورهای غربی بسیاررواج دارد و خرید و فروش و مبادلهٔ اذکار و اوراد آن در میان جادوگران، امری با ارزشِ بالا می‌باشد.برخی از صاحبان قدرت‌های شیطانی دست به ارتکاب چنین معصیت‌های فسق‌آوری می‌زنند و با تصرف در غیر، کسی را می‌بندند و طلسم می‌کنند یا او را سِحر می‌نمایند. تمامی این امورِ فاسد، مصداق تجاوز است. کسانی‌که مرتکب چنین تجاوزاتی می‌شوند، در همین دنیا آسیب آن را می‌بینند و بدبخت، گرفتار و بیچاره می‌شوند. برخی از رمّال‌ها با آن‌که قدرت ضعیف تصرف در غیر را دارند، چنین معصیت‌هایی را مرتکب می‌شوند. ما دیده‌ایم کسانی را که چنین می‌کردند و خانه بر سر آنان آوار شد، همسر آنان در خانهٔ خود آتش گرفت یا تصادف‌های بسیار سختی برای آنان پیش می‌آمد. صاحب راه در راه است و با بندگان خود می‌باشد و کسی را که امروز سر بندگان وی کلاه می‌گذارد، فردا عقوبت می‌کند.
منبع: دانش ذکر
آیت الله العظمی محمدرضا نکونام

свернуть